Útvarpið bar í gjár tey tíðindi, at Starvsmannafelagið, sum javnan hevur fremstafingur á lofti, tá almenn størv ikki verða lýst leys, nú sjálvt hevur brotið hesa meginreglu. Felagið hevur sett ein kunningarráðgeva í starv í eitt hálvt ár, men starvið er ikki lýst leyst. Tað eigur tað.
Og so kemur umberingin frá forkvinnuni: »at hon skilir atfinningarnar, men umstøðurnar eru serligar...«
Ja go’morin Selma Ellingsgaard.
Tað er eingin – absolutt eingin – umbering góð nokk hjá einum fakfelag sum arbeiðsgevari at bróta fakfelagsrættindi. Hetta er totalt at undirminera eksistensin hjá fakfeløgunum. Hetta vísir, at Starvsmannafelagið heldur tað vera í lagi, at arbeiðsgevarar ikki taka fakfelagsviðurskifti í álvara.
Nær eru »umstøðurnar serligar«, og hvør skal definera tað? Vit hava jú eitt aktuelt dømi um, at fimm onnur fakfeløg eisini traðka á tey mest grundleggjandi fakfelagsviðurskiftini - tá feløgini í Samtaki stuðlaðu Jan Højgaard og Føroya Fiskimannafelag við fakfelagsfíggindaligari burturvísing av skrivstovumanni hjá Fiskimannafelagnum. Samtak er enn ikki komið við nakrari umbering, og hóast maðurin nú er deyður, so er tað tað minsta kravið til hesi fakfeløgini, at tey koma við eini treytaleysari almennari umbering fyri at hava borið seg soleiðis at.
Ella ganga fakfeløgini nú á odda og traðka slóðina fyri arbeiðsgevararnar?
