Sáttliga syngjandi sorgarlag
málmtungt er hennara ljóð –
lógvin hon syrgir son í dag,
nú hann um sýnu dró.
Ei tú talentina niður gróv,
breiddi út skemt og gleði,
frásøguevnir sum fáur góð,
lagt undir fót mangt kvæði.
Heimkærur vart og vardi væl
oyggj eins og heimbygd tína,
hartaði mangan í skrift og tal -
vágdi í víggj at trína.
Horvin er nú ein bygdarmynd,
tú fylti so nógv, har tú var,
í tí tú mælti var dygd og fynd,
friður veri við tær.
---
NePtuN
