Pauli Einarsson
valevni Javnaðarfloksins
Trongisvágur
Tosið endar fyri tað mesta við einari samanlíkning ímillum Havnina og restina av Føroyum.
Havnin og tað sum liggur rundanum, verður í nútímans talu kamouflerað við orðinum Miðøkið. Hetta er bara ein roynd at spjaða Føroyar, sum fyrr var eitt samlað land, og skapa frontar ímillum oyggjar og bygdir.
Tíverri loypa landspolitikkarar á sama vognin við at taka undir við teimum lærdu ráðgevum, sum siga, at rákið ger, at alt skal samlast á einum stað, men tað er ikki rætt.
Tað hevur alla tíð verið so, at fólkið vil búgva so tætt saman sum gjørligt, tí tá er lættari at verja seg ímóti ymiskum vandum.
Í hesum framkomna landi er vandin ikki stríð við vápnum, men heldur innanoyggja stríð um, hvar virksemi skal vera. Um vit vilja hava eitt land, sum gevur møguleikar hjá fólki, eisini við góðari útbúgving, at støðast í teimum ymisku oyggjunum, mugu teir, sum valdir eru at stýra landinum, skjótt vísa hetta í verki.
Vit, sum búgva í Suðuroy, uppliva ferð eftir ferð, at tá vit vísa á onkran nýggjan møguleika fyri virksemi í oynni, so verður hetta uppskotið, av landsins politikkarum,samanlíknað við onnur øki í landinum, sum teir halda liggja betur fyri.
Tí tonki eg: Hvønn er tað betur fyri? Er tað fyri tey fáu útvaldu av teimum, sum búgva her í landinum, ta fremmandu vinnuna, sum kemur inn til Føroyar ella hesar báðar partar samlaðar?
Suðuroyggin liggur ikki verri fyri enn aðrar oyggjar í Føroyum. Tað er bara ein spurningur um, hvat ein samanlíknar við.
Vit, sum búgva í Suðuroy, krevja sama møguleika sum øll onnur í landinum, tí vit hava somu skyldur sum øll onnur, men vit merkja, at vit fáa ikki tað sama sum onnur, fyri skattapeningin, sum vit gjalda í Landskassan.
Fyri at taka eitt dømi, vil eg nevna ágangin frá restini av Føroyum, við landsins politikkarum á odda, ímóti at gera Drelnes á Tvøroyri til eina veitingarstøð til oljuvinnuna. Grundgevingar hava verið fleiri, so sum at øll skulu hava sama møguleika, vinnan skal sjálv skipa fyri hesum. Tann grovasta og seinasta grundgevingin fyri at myndugleikarnir ikki vildu vísa á Drelnes var, at myndugleikarnir kundu ikki geva einari danskari fyritøku einkarætt til veiting úr Føroyum. Myndugleikarnir vita fullvæl, at danska felagið, sum er við í ætlanini at gera Drelnes til veitingarstøð, er tann parturin av einum samtaki, sum kemur inn við nógvum royndum á økinum. Tað er í veruleikanum eitt føroyskt felag sum hevur nógv ár á baki á Tvøroyri, innan bæði reiðaravirksemi, handil og flutning, sum hevur fingið sær ein útlendskan samstarvsfelaga. Hesin samstarvsháttur er ikki annað enn tað, sum Oljumálastýrið hevur víst á sum ein rættur vegur hjá føroyskum fyritøkum, at koma inn í oljuvinnuna.
Tað eru fleiri onnur virki og feløg í Føroyum, sum hava fingið sær útlendskar samstarvsfelagar, so R. B. Thomsen er ikki nakað eindømi. Munurin er bara tann, at hinir búgva ikki í Suðuroy.
Eg dugi ikki at síggja, hvat, ið kann forða einum landstýrismanni at áleggja oljufeløgum, at brúka eina ávísa havn í Suðuroy, á sama hátt sum teir við lóg áleggja fiskimonnum, at selja ein ávísan part av veiðuni gjøgnum eina uppboðssølu norðanfjørðs. Hetta vildi ikki kostað Landskassanum eina einastu krónu, bara skapt størri møguleika fyri øðrum virksemi, og harvið betri trivnaði í Suðuroy.
