ODDAGREIN: Kapitalistisk sambandsklípi

Tað er av sonnum eitt systemskifti av teimum stóru, nú Kaj Leo Jo­hanne­sen hevur skipað eina ta mest rad­i­kalt kon­­ser­­v­­ativu stjórn­ina, sum Føroyar hava havt.

Hóast fáur hevði trúð tí, so eru tað stóru málini í valstríðnum, sum seta sín dám á samgonguskjalið. Málið hjá Fólkaflokkinum at seta í verk eina flatskattaskipan, og mál­ið hjá Sam­bands­flokkinum at fara niður til Dan­markar at fáa feiri peng­ar úr rík­is­kassanum at fíggja lands­kassahallið.

Í báðum førum er talan um mál, sum tyktust fullkomiliga høpisleys fyri valið. At Fólkaflokkurin spennir bog­an høgt við flatskattinum er væl skilligt. Tað er eisini erligt nokk, tí Fólkaflokkurin er ein konservativur borg­arligur flokkur, og í tí er tað nátúrligt, at hann verjir tey ríku frá ovurskatting. Intentiónin er so, at tey ríku gera íløgur, sum skapa ar­beiðspláss. Gamal konservativur politikkur, sum tó ikki er eyðsýndur í londum, vit vanliga samanbera okkum við.

Málið hjá Sambandsflokkinum er enn sum áður at knýta okkum fastari at Danmark – hes­a­ferð við at biðja um fleiri pengar. Men hetta er eisini »klárur« sambandspolitikkur – at danir skulu rinda tað undirskot, sum vit ikki megna sjálvi.

Men so eru tað hinir báðir. Sjálv­stýr­is­flokk­urin hev­ur bara enn eina­ferð fót­að sær, sum hann plag­ar – og tað er líka mikið, hvussu sel­skap­ið er – bara hann sleppur at vald­i­num, so er tað ókey. Soleiðis plag­ar tað altíð at vera. At tað so hes­a­ferð var tann heldur borgaligi vong­ur­in hjá Kára P. Høgjgaard og nú eisini Jógvani Skorheim í Klaks­vík, sum vann valið, ger tað held­ur ikki minni sannlíkt, tí teir hóska helst betur til hesa samgongu, enn eitt nú Kári á Rógvi & Co.

Erligt spæl frá Fólkaflokki og Sam­bands­flokki, hóast hug­sjón­ar­­lig­­ar mót­­setn­­ing­ar. Men er tað nak­ar, sum hev­ur lump­að sín­ar velj­arar, so er tað Mið­flokk­urin. Hvør skuldi trúð, at Jen­is av Rana fór at vera størsti verji kap­i­tal­ist­anna, tann sum traðk­ar mest á tey á teim­um niðastu rókunum? Og hvør skuldi trúð, at júst Jenis skuldi vera tann, sum sveik sínar veljarar mest við at verða garant­ur­in fyri eini flat­skatt­a­skip­an fyri tey ríku? So­leið­is stakk Jenis av Rana sín­ar egnu veljarar í ryggin. Hann verj­ir tey á teimum ovastu rók­u­num, har hann eis­ini sit­ur sjálv­ur, með­an Karsten Hansen bumb­ar all­ar full­veld­is­dreym­ar mann­a­minni fram í tíð­ina við at abortera fullveldið.

Við slíkum monnum sum trygd fær man framt klokk­u­klár­an borg­ar­lig­an kapi­t­al­ist­isk­an pol­­­i­tikk í verki – utt­an at hava borg­ar­lig­an meiriluta.

Hetta er politikkur...