Tað er lætt nokk hjá populistiskum politikarum, sum ikki himprast við at nýta Halgubók sum jarnbrot – heldur enn at vísa sín næstrakærleika í verki – at koma við utopiskum uppskotum um hetta og hatta – sum tildømis hugskotið hjá Jenisi av Rana at ættleiða tey børn í Føroyum, sum í staðin enda sum fosturtøkur.
Tað eru sjálvandi fleiri etiskir spurningar knýttir at kjakinum um fosturtøku – og sjálvandi er ta rætt at veita góða, professiónella ráðgeving. Men harífrá og so til at tvinga kvinnur, sum eru vorðnar við barn kanska av eini neyðtøku, til at føða sítt barn ímóti sínum vilja fyri at onkur annar skal fáa barnið, sum hesar mammur so skulu síggja vaksa upp hjá onkrum øðrum. Tað er beinleiðis óetiskt.
Enn er kortini einki konkret uppskot komið á tingborð – og tað kemur tað valla. Heldur man talan vera um at koma í fokus við enn einum umstríddum máli.
Fyrispurningurin varð settur avvarðandi landsstýrismanni, sum tó ikki varðar av málinum, tí talan er um danskt málsøki, um felagsmál – og tí verður víst til ríkisumboðsmannin, sum nú hevur fingið spurningin, tí tað er Statsforvaltningen, sum tekur sær av slíkum spurningum.
Sambært hagtølum, so eru fosturtøkutølini í Føroyum lág – og samanborið við grannalondini sera lág, og miðaløtlini eru javnt minkandi. Tað bendir helst á, at lurtað verður eftir boðskapinum. Men at vænta at vit heilt sleppa undan fosturtøku, tað er í besta lagi naivt – og tann, sum blívur við at leggja hetta málið fram til politiska støðutakan hevur valla annað endamál enn at kóka politiskan vinning úr einum – fyri summmi – sera eymum máli, sum heldur skal viðgerast av professiónellum enn at vera brúkt sum politisk kastibløka.
Tað er valla heldur meiriluti á tingi at stramma forsturtøkulógina, so kanska skuldi marginalu løgtingsfólkinin eisini stungið fingurin í jørðina og nýtt politiska pallin til konstruktivan politikk til gangs fyri land og tjóð.
