Kirkjubøstólarnir koma aftur til Føroya.
Men teir eru ikki heima aftur, fyrr enn teir standa í Kirkjubø.
»Navnið stendur á stólunum, so eingin ivi er um, hvar teir eiga at standa«, sigur Páll Patursson, bóndi í Kirkjubø.
Føroyski og danski Mentamálaráðharrin hava skrivað undir avtalu, sum sigur, at stólarnir skulu latast føroyingum aftur.
Tað fegnast kirkjubøbóndin um. Men hann sigur samstundis, at hann kann ikki annað enn krevja, at stólarnir koma aftur til Kirkjubøar at vera.
Teir eiga eftir hansara tykki at standa í Ólavskirkjuni fyri fyrst. Tá so Múrurin verður umvældur, skulu teir aftur har, sum teir hoyra til.
»Fornminnissavnið eigur ikki petti í teimum«, vísir Páll Patursson á.
Hann sigur, at longu fyrst í hesi øldini var tað nærum eydnast Jóannesi Paturssyni, bónda, at fáa teir heimaftur. Men so kom politikkur uppí, og galið varð.
Bóndin vísir á, at Fornminnissavnið bert hevur stólarnar til láns, eins og Savnið hevur aðrar kirkjuligar lutir úr Kirkjubø.
Páll Patursson vísir aftur øllum tosi um, at umstøður ikki eru í Kirkjubø at hava stólarnar standandi.
Tað er bara ein spurningur um pengar, sigur hann. Tað ber líka væl til at hava glasmontrur við klimaanleggi í Ólavskirkjuni, sum aðrastaðni.
Og peninginum óttast hann ikki fyri.
Tey eru fleiri, bæði oljufeløg og onnur, sum fegin vilja lata pening til endamálið.
»Trupuleikin er «, sigur Páll Patursson, »at vit ikki kunnu semjast um, hvat vit skulu gera.«
Páll Patursson vísir á, at stólarnir hava staðið í Kirkjubø í 400 ár, áðrenn teir fóru til Danmarkar. Og har var eingin elektriskur hiti ella annað at verja teir.
í Danmarks vóru teir settir upp við eini trappur, har daglig mannagongd var. Og tað bar eisini til.
Í gjárkvøldið skuldu allir mentamálaráðharrarnir, sum eru á vitjan, við fylgi til Kirkjubøar at eta døgurða.
Páll Patursson segði við Sosialin í gjár, at hann fór at greiða frá Kirkjubø, sum hann plagar. Og hann fór eisini at siga teimum, at stólarnir eiga at vera í Kirkjubø.
Eg kann ikki annað,« sigur hann.
