Tað er ikki so lítil øsing, sum er skapt í sjúkrahúsverkinum, nú henda ætlan skal fremjast. Eitt sjúkrahúsverk er ein ógvuliga komplicerað institutión við starvsfólkum frá ymiskum samfelagsbólkum, herundir eisini rættuligum serføðingum á ymiskum økjum.
Nýggja ætlanin byggir ikki á eitt álit frá serfrøðingum, men er gjørt av 2 leiðarum í sjúkrahúsverkinum, sum báðir meira ella minni hava spælt fallit á ymiskum økjum. Størsti parturin av hesum áliti er rein avskriving aðrastaðni frá. Kapitul 7 í álitinum um bygnað og virksemið er tó gjørt av hesum báðum.
Essensurin í ætlanini er, at nú skal aftur setast ein sjúkrahússtjóri við ógvuliga umfatandi heimildum, tó so at tann eini av faðirinum til ætlanina altíð skal kunna støðga honum, nú hann er avanceraður til aðalstjóra.
Høvuðsuppgávan hjá nýggja sjúkrahússtjóranum er at fremja alt tað í verki, sum tann eini av høvuðsmonnunum aftanfyri álitið ikki hevur megnað sjálvur, hóast hann nú hevur hægri charge enn nýggi sjúkrahússtjórin og eina nógv størri umsiting, enn tann nýggi sjúkrahússtjórin fer at fáa.
Eftir míni meting hevur hesin nýggi sjúkrahússtjórin ongar møguleikar fyri at loysa allar hesar uppgávur, og tí vil hetta vera ein táta.
Man hevur varhugan av, at hetta skal síggja út, sum at landsstýrismaðurin ger nakað munagott við sjúkrahúsverkið og so ganga helst nøkur ár afturat, har sjúkrahúsverkið bara versnar, meiri peningur verður oyddur burtur í umsiting, og aðalstjórin hevur parkerað allar trupulleikarnar hjá hesum nýggja sjúkrahússtjóra.
Tað vil so viðføra, at umsiting hjá aðalstjóranum onga serliga uppgávu hevur og kann ganga og dusa sær.
Stóra umsiting á LS kann eisini ganga og hugna sær, tí tey hava í veruleikanum onga stóra uppgávu heldur.
Man kundi latið hetta alt farið aftur við borðinum og so bara bíða, til nýggi sjúkrahússtjórin hevur rent seg fastan. Hinvegin so vil hetta ørkymla alt sjúkrahúsverkið, og heldur vil effektiviteturin versna enn batna, sum ætlanin var.
Tað er púra klárt, at samstarv má uppstanda millum læknar og onnur, sum hava álit á hvørjum øðrum, og eitt slíkt samstarv kann ikki dikterast omanifrá.
Í nógv ár hevur sjúkrahúsverkið bara verið í bíðistøðu. Landssjúkrahúsið hevur havt fleiri umsitingarliga stjórar og fleiri læknastjórar og sjúkrasystrastjórar. Tey flestu av hesum stjórum hava ikki havt innlit í at leiða nýmótans sjúkrahús, og tí eru fleiri ár farin bara við at bíða eftir, at hesi fólk skulu seta seg inn í »tingini«, alt ímeðan sjúkrahúsverkið bara sindrast.
Suðuroyar Sjúkrahús er umsitingarliga ógvuliga væl rikið. Tað er tí eitt sindur óskiljandi, hví tað nú eisini skal førast út í sama skilaloysi, sum hevur rátt á LS í nógv ár.
