Lurtar eftir serfrøðini

Sami flokk­ur stóð saman ímóti upp­skot­inum hjá Jo­han Dahl um at skejra fisk­i­dagarnar.
Undir við­gerð­ini á tingi sakn­aði Jør­g­en Nicla­sen, at lurt­að ikki verður eftir ser­frøð­ing­u­num.
– Sjálvandi skulu vit lurt­a eft­ir ser­frøð­ini, tí tað eru ser­frøð­ing­ar­nir, sum vita best um, hvussu vit skulu røkja stovn­ar­nar, segði Jørg­en Nicl­a­sen og vísti so á, at ser­frøð­ing­ar­nir eru fisk­i­menn­i­nir, og ikki »frøð­ing­ar­nir« á Hav­stov­uni.
– Góði Jørgen! Tú hevur sum fá­ur havt á­virk­an. Hví koyrdi ikki all­ar »frøð­ing­ar­nar« á Hav­stov­u­ni til hús og mann­aði hana við fisk­i­monn­um, tá tú hevði møg­u­leik­an?