Kaj Leo Johannesen, Sambandsflokkurin
Seinastu tíðina hevur verið nógv kjakast um menningarhjálp, og nógv ymisk sjónarmið eru løgd fyri dagin. Onkur hevur ført fram, at vit eiga ikki at veita menningarhjálp, fyrr enn allir sosialir trupulleikar í Føroyum eru loystir. Hetta er tað sama sum at siga, at løtan verður ongantíð tann rætta, tí líkamikið hvussu nógv vit játta til almannamál, so verður trupult at fáa øll altíð at vera nøgd.
Samanborið við nógv onnur lond í heiminum, eru Føroyar eitt sera ríkt land. Meðan fólk í øðrum londum stríðast við at fáa fita uppá kroppin á teirra børnum, so er okkara trupulleiki, at børnini hava ov nógvan fita. Vit kunnu tí ikki rættiliga samanbera trupulleikarnar hjá okkum við trupulleikarnar út í stóru verð.
Sjálvsagt skulu vit ikki undirmeta teir sosialu trupulleikarnar sum vit hava í Føroyum. Tó kann staðfestast, at tað er munandi betri at liva í Føroyum, enn í flest øðrum londum í heiminum. Tí er tað avgjørt rætt av okkum at veita hjálp til teirra, sum hava hjálp fyri neyðini.
Í sambandi við kjakið um menningarhjálp, kundi onkur ikki lata vera við at gera fullveldismálið til part av kjakinum. Spurnartekin varð sett við, um tað var moralskt rætt at veita menningarhjálp, so leingi sum vit móttaka ríkisveitingina úr Danmark. Men hví verður hesin spurningurin reistur nú ? Hví hevur ongin sett spurnartekin við, um tað er moralskt rætt at veita til dømis útbúgvingarstuðul til lesandi, rentustuðul til sethúsaeigarar o.s.fr., meðan landskassin fær ríkisstuðul úr Danmark ? Er tað bara í sambandi við menningarhjálp, at tann moralski spurningurin hevur týdning ? Og er veruleikin ikki tann, at tað er innanfyri ríkisfelagsskapin at vit hava bygt upp eitt vælferðarsamfelag, sum hevur ráð til at veita bæði útbúgvingarstuðul, rentustuðul og nú eisini menningarhjálp? At raðfestingarnar onkuntíð kundu verið ørvísi, er ein onnur søga.
Zakarias Wang skrivar í Dimmalætting í farnu viku, at um heimurin vil fáa at vita, hvussu stuðul ávirkar eitt samfelag, so kunnu vit bjóða S.T., heimsbankanum og heimsins gløggastu økonomum at kanna, hvat ið hent er við búskapinum í Føroyum og Grønlandi ta tíð, vit hava fingið mestan stuðul av øllum heimsins londum. Hetta haldi eg vera eitt frálíkt hugskot, sum kann læra bæði okkum og onnur um tann týdning, ið samstarv millum lond hevur. Sjálvandi skulu allir serfrøðingar vera vælkomnir at síggja, hvønn týdning ríkisfelagsskapurin hevur havt fyri Føroyar.
Samstarv er vegurin fram. Vit skulu samstarva innanfyri ríkisfelagsskapin, til gagns fyri okkum sjálvi, men vit skulu eisini, saman við restini av ríkinum, fara út í onnur lond at samstarva við onnur, til gangs fyri allar partar.
