»Tann, sum várkunnar fátækum, lænir Harranum, og hann skal løna honum góðgerð hans«. (Orðatøkini 19,17)
Hvør undurfult er tað ikki at skoða himinsins dýrd. Jesu navn, hetta dýrabæra navnið yvir øll onnur nøvn. Persónurin Jesus á jørðini, hann, ið gekk um og gjørdi væl. Miskunnar maður, vinur alra teirra, sum ongan góðan áttiu.
Jú, sanniliga! Einki lastandi orð kann sigast um tað fyribrigdið, at menniskju í hjartanum gjørdust gripin av persóninum Jesusi. Hansara tíð á jørðini er mettað av góðsku. Tá hann á sinni skuldi dømast til deyða, ja tá var eingin orsøk at finna. Og nú heima við faðirsins høgru lið, heima við hásæti, trónuna. Heima í dýrdini í forbøn fyri børnum sínum. Dýrabærur, og heilagt er navn hans.
Undurfulla trúgv á frelsarans fullgjørda verk. Tilbiðjandi andi í djúpari tøgn. Tilbiðjandi lovsangur ljóðar av vørrum teirra trúgvandi, teirra, ið eru endurfødd til livandi vónar vegna uppreisn Jesu Krist frá deyðum.
So satt og ríkt tað innara menniskjað, har hin upprisni vitjar við sínum himmalska friði: »Friður veri við tykkum«. Mín frið gevi eg tykkum, ein annar friður enn heimsins stokkutu løtur. Ævinnar friður!
Og tó sigur skriftin, bæði í Gamla- og Nýggjatestamenti, at okkara guðstrúgv álvarsliga nemur jørðina. Vit eru ætlaði at umseta tilbiðjan, bøn og lovsang til ítøkiligt miskunnarverk. Alt eftir umstøðum og førimuni skal kristintrúgvin eisini vera ítøkilig.
Sum orð-takið er orðað í umsetingini hjá Victori Danielsen: »Tann, ið ger miskunn móti hinum fátæka, lænir Harranum, og Harrin skal løna honum tað góða, ið hann ger«.
Hetta er Harrans orð, og so nærverandi er Guð, at miskunn í verki er at skilja sum eitt lán til Harran, ein tænasta Guðs vegna og í navni hansara. Lívsins sanni Guð er livandi, nærverandi á jørðini.
Í fjallaprædiku Jesu kunnu vit lesa hjá Lukasi: »Gevið, tá skal tykkum verða givið; eitt gott, stappað, stungið, høgrokað mál skulu tey geva tykkum í fang; tí við tí máli, sum tit mála, skal tykkum aftur verða mált«. (6,38)
Lovsangsoffur og miskunnarverk, - tey fylgjast ávegis! Mangan eru tey tilbiðjandi menniskjuni í fremstu røð at fremja miskunnarverk. Guð gevi tað so, at vit eru teirra millum. Amen.
Jógvan Fríðriksson
