Dávid Isfeld, Hósvík
------
Tarnandi tvíbýtingin
Føroyingar eru heimsmeistarar í tvíbýting og hava olympiskt potentiali í tvídrátti. Uttan mun til hvat evnið er, svitast tað ikki, at vit fara í tvinnar bólkar og tvíhalda um okkara sannføringar. Hetta síggja ella hoyra vit hvønn dag: útjaðari mótvegis miðstaðarøki, samband mótvegis loysing, tað almenna mótvegis privatu vinnuna; og tvídráttur millum grannabygdir, grannakommunur, grannaoyggjar; eisini er tvídráttur millum sjúkrahúsini, ímillum summar skúlar, millum bóndir, sjófólkið og fólkið á landi, ja enntá innanhýsis í okkara politisku flokkum. Nú er nóg mikið. Um vit ikki skjótt byrja at draga somu línu og sama veg, so verður dýrt og trupult hjá okkum at minka um skuld og skapa framburð og trivnað.
Felags vinningur
Øll vinna við at gera sítt. Vit skulu effektivisera tað almenna.
Dømi: Skúlalærarar á øllum økjum kunnu t.d. hava eina minni fasta løn, og í staðin fáa góðar samsýningar fyri avrik sum t.d. umsetingar, frymlar til tulkingar og skriving, og mangt annað undirvísingartilfar, sum kemur okkara næmingum til góðar, samstundis sum tað mennir lærararnar. Tað eru ongar føroyskar bøkur fyri yrkislærugreinirnar á Tekniska skúla – umseting tørvar eins og egið tilfar.
Í Havnardali hav bóndirnir tikið lógvatøk saman og gjørt eitt stórt og nýmótans fjós, sum framleiðir 1/3 av mjólkini til MBM. Klandur millum bóndir tarnar teirra menning og møguleikar. Um vit fáa færri og størri kommunur, verða tær eisini nógv sterkari og betri. Tá er møguligt at skapa trivnað. Vegasamband skapar ikki trivnað; tað ger eitt livandi og fjøltátta umhvørvi í bygd og í bý – “maður er manns gaman”; gloym ikki tað.
Effektivisering í fiskivinnuni fer at minka um flotan, men so kann tann arbeiðsmegin nýtast á landi – góðsking til matna hevði gjørt fiskivinnuna á landi størri og nógv meira lønandi. Tað er eingin vanlukka. Eitt land, har fólk verða viðfarin ymiskt, skapar eisini tvíbýting og misnøgd. Tí er upp á tíðina, at farið verður frá sjómannafrádráttinum, yvir eina skiftistíð upp á eitt skilagott áramál, og soleiðis byrjar sjófólkið at gjalda skatt eins og øll onnur.
Spurningurin um samband og loysing fer ikki at broytast, men tað má koma í aðru rekkju. Nú skal høvuðsorkan nýtast til at gera Føroyar aftur til eitt gott land at liva í. Her er hóskandi at leggja afturat, at MVG á gerandis matvørum eigur at burturbeinast beinanvegin. Tá vit tosa um at fáa útisetar heim, so er tað bústaðarprísir og íbúðarmøguleikar saman við matprísunum, sum vigar mest. Hetta skal upp á pláss alt fyri eitt.
Vit eru øll í sama báti
Hetta eru ítøkilig dømi, hóast tey ikki eru neyvt útgreinað, sum kann vera við til at bera okkum fram ímóti einum ynskiligum samfelag, har øll gera sítt. Her er ikki pláss fyri sjálvsøkn og fyrilitarleysum lokalpolitikki. Hetta snýr seg ikki miðstaðar øki, smábygdir ella útjaðara í sjálvum sær, men um allar Føroyar og allar føroyingar – eisini teir, sum lesa ella arbeiða uttanlands.
