Eiler Jacobsen 80 ár

Í dag 30. august verður Eiler Jacobsen í Havn 80 ár. Sama dag verður sonur hansara Petur 40 ár.
Eiler hevur i mong ár verið kendur sum ein tann fremsti fiskimaður, skipari og vinnu­lívsmaður í Føroyum. Hann er eisini ein teirra, sum hev­ur slóðað eina mest fyri nýggj­um leiðum og nýhugsan inn­an fiskivinnuøkið.
Tað er nokk so nógv skriv­að um Eiler. Hansara lív og virksemi er lýst í hansara end­urminningum, sum telja ikki færri enn trý bind.
Men í samband við hend­an stóra dagin hjá Eiler kann tað vera uppá sítt pláss at taka nakað samanum.

Misti pápan tvey ára gamal
Tað kann sigast um Eiler, at hann er ikki føddur við silv­urskeið í hond, sum tað plagar at verða sagt.
Longu tvey ára gamal misti hann pápan, sum var skip­ari á Immanuel, sum gekk burtur í 1932 samstundis sum Laura. Eftir sat Helena við Eiler og Sámal, sum var fødd­­ur eftir at pápin var deyður.
Nøkur ár seinni giftist Helena til Skálavíkar við Niels Nicodemussen, sum var einkjumaður. Her hevur Eiler havt tað sera gott. Her vóru “míni børn”, “tíni børn” og “okkara børn.” Men har var eingin munur gjørdur á nøkrum teirra. Tískil roknar Eiler seg at vera rættan skál­víking. Hetta hevur hann eis­ini viðurkent í verki sum fáur annar.
Sum hjá øðrum ungum dreingjum gekk leiðin til sjós, og nokk so skjótt var hann eisini skiparalærdur. Tá kom hann at vera ein tann fyrsti í okkara línubátasøgu, sum gjørdist ein kollvelting innan okkara fiskiskapssøgu seinast í 50-unum og inn í 60-ini. Ein tann fyrsti línu­báturin var Beinir, og her gjørdist Eiler skipari. Nøkur ár seinni fór Eiler yvir til Canada við Beinir at læra kanadiarar at veiða til havs.

Slóðbrótari innan nótaveiðu
Tað kom tó at vera innan kraftblokkin, at Eiler kom serliga at gera seg galdandi. Tað var í 1962, at vit fingu fyrsta kraftblokkabátin, og var hetta Brestir við Júst í Túni sum skipari.
Men longu árið eftir eru fýra nótaskip. Eitt av teimum er Boðanes við Eiler sum skip­­ara. Fyrstu tíðina var nóta­­veiðan bert sesongveiða hjá línuskipum.
Men hetta varð skjótt broytt. Fyrsta rættuliga ný­brotið kom, tá ið Eiler fekk hugskotið at fara at landa sildina feska í Hirtshals. Hon varð seld til Sigurd Esper­­­­­sen, ein næstring hjá Lene Espersen, uttan­ríkis­ráð­harra.
Hetta var byrjanin til eitt heilt nýtt tíðarskeið bæði hjá føroyska nótaflotanum og hjá býnum Hirtshals, har sildalandingarnar fleir­fald­að­ust, tá ið føroyingar fóru at landa har.
Men framvegis vóru før­oyska nótaskipini smá. Tey vóru eisini avmarkað av, at sildin máttu ísast í kassar umborð. Hetta tók sína tíð og avmarkaði veiðu­møgu­leik­­arnar.
Ráðini vóru at fáa størri skip og ikki minst at fáa tey útgjørd við kølitangum, so skipini kundu fyllast uttan at bíðast skuldu eftir, at veiðan varð arbeidd undan. At koyra sildina í kassar kundi so gerast á keiuni í Hirtshals. Tað var eisini vorðið sum kollvelting hjá manningini.
Her var tað eisini Eiler, sum gekk undan, tá hann fekk sett kølitangar í nótaskipið Sólborg, og hetta kom at skapa enn eina kollvelting hjá nótaflotanum.
Eiler var eisini tann fyrsti sum royndi at seta í verk hugskotið at virka veiðuna hjá nótaskipum umborð. Hetta var við Háborg, men hetta gekk tó kortini ikki so væl, men at hugskotið var gott og rætt hevur eftirtíðin víst.
Sjálvsagt hevur tað ging­ið upp og niður hjá nóta­flot­anum, men takkað ver­ið monnum sum Eiler, er uppi­sjóvarflotin tann partur av okkara fiskiflota, sum fram­vegis gevur nógv av sær bæði til skip og manning.
Fyri nøkrum árum síð­ani helt virksemið hjá Eil­er á sjónum upp at. Tá varð Krúnborg seld. Nú er virk­sem­ið á landi fyriskipað av soninum Petur, sum eisini dugur síni ting.

Fekk Beintu
Eiler giftist í 1962 við Beintu, dóttur Hjørdis og Petur Há­­berg. Umframt at hava fingið eina óføra konu fekk hann eisini eina verfamilju, sum kundi stuðla honum í hansara vinnuliga virksemi.
Petur gjørdist stjóri á p/f Hvalnes, sum við Eiler á odda bygdi Ísborg í 1964, og sum seinni keypti Norðborg. Her fekk Eiler ein royndan viðspælara, og tá ið Petur fall frá í 1984 tók Hjørdis við sum stjóri. Hon royndist eisini sera holl sum ein av fyrstu kvinnuligu reiðarunum.
Beinta plagar eisini at skemta við, hvussu góð hon hevur verið fyri hann. Tá tey komu saman sást væl niður á kistubotnin hjá honum. Nú nærum 50 ár seinni fæst lokið neyvan niður á!

Virdur út um landoddarnar
Eiler hevur eisini verið virk­in í felagsarbeiði, og hev­ur verið við í teimum fe­lags­skapum, sum hava havt sam­­­band við hansara virki. Eiler var eisini í mong ár fremsti ráðgevi hjá okkara fiski­vinnu­myndugleikum, tá ið talan var um samráðingar um fiski­rættindi. Hetta skapti honum eisini vina­bond og virðing uttan fyri land­oddarnar.
Eiler var í mong ár nevnd­arlimur og eisini formaður í reiðarafelagnum. Her vóru vit sum so mótpartar. Men samstundis varð viðurkent, at báðir partar skuldu liva, annars kom einki burtur úr hjá nøkrum. Fyri nótaflotan riggaði hetta eisini stak væl. Tað gongur so sjón fyri søgn. Fyri rækjuflotan, har Eiler eisini var uppi í, gekk tað minni væl.
Petur tók við í reiðara­fe­lagnum eftir pápa sín, og vit royndu eisini í felag at bjarga rækjuflotanum frá at hvørva heilt.

Brenna fyri Ísrael og Havnini
Eiler hevur eisini heilt onnur áhugamál, sum einki hava við fisk at gera. Beinta og Eiler hava nevniliga ein brennandi áhuga fyri Ísrael. Tey hava verið í landinum fleiri ferðir. Vit hava annars verið ein ógloymandi túr saman. Ikki minst hava tey verið virkin og stuðlar í felagsskapinum Keren Hayesod, hvørs enda­mál er at hjálpa jødum at flyta heim til Ísrael.
Tey hava eisini júst ver­ið í Ísrael á ársfundi hjá hes­um felagsskapi, har Eil­er er høgt í metum. Heiðurs­røðari á hesum fundi var annars Ehud Barak, vara­for­sætismálaráðharri og verju­málaráðharri í Ísrael.
Beinta hevur eisini við stuðul frá Eiler gjørt sítt til at varðveita ta gomlu Havn­ina við Áarstovu, sum meira enn annað er ímyndin av Havnini í teimum “góðu gomlu døgunum” fyri meira enn 100 árum síðani.
Børnini hjá Eiler og Beintu eru Sámal, Hjørdis, Petur og Eiler. Barnabørnini eru níggju.
Ynskt verður feðgunum báðum hjartaliga tillukku við teimum 120 árunum.
Hetta er ein familja, sum tað hevur verið stuttligt at kent, ikki minst tí ættar­bondini hava verið so sterk.
Eiler verður ikki heima føðingardagin.
ó.