Álvaratos! Nú ætlar Uttanríkisráðið at spara 1/3 av menningarhjálpini, so at vit í 2011, bara skulu lata tað, sum svarar til 40 krónur pr. íbúgva í landinum. Hetta er milt sagt skomm.??Tað var í 2005, at játtanin hækkaði úr 6 krónum pr. íbúgva til 60 kr. pr íbúgva (ella frá 300.000 krónum upp í 3 milliónir krónur).
Eg og nógv onnur frøddust um hetta. Eg væntaði, at hetta var bara eitt stig á leiðini at nærkast tí, sum ST viðmælir, at lond lata í menningarhjálp, nevniliga 0,7 prosent av bruttotjóðarinntøkuni. (Tær 3 milliónirnar, sum vit hava latið seinastu 5 árini, svara annars bara til 0,03 prosent av bruttotjóðarinntøkuni!)?Men ístaðin fyri at hækka menningarhjálpina, ætla landsins leiðarar nú at skerja tað sindrið, ið vit lata, við einum triðingi.?Øll okkara grannalond lata munandi meira í menningarhjálp enn vit føroyingar. Danmark letur 0,82%, Norra 0,88% og Svøríki 0,98% av bruttotjóðarinntøkuni.?Fylgdu vit vegleiðingini hjá ST, lótu vit 80,5 milliónir krónur árliga til menningarsamstarv (sum svarar til umleið 1610 krónur fyri hvønn borgara í Føroyum).??Vit føroyingar liva í einum landi, sum er munandi betri fyri enn tey allarflestu londini í heiminum. Vit hava munandi hægri livistøði enn tey, sum liva í Mosambik, í Indonesia, í Liberia, í Kambodja og í Peru. Vit, sum eru signað á so mangan hátt, kunnu saktans sum land verða við til at stuðla hesum londum eitt sindur. ?Men tað sær ikki út til, at okkara politikarar eru samdir.
Í apríl mánaði í fjør hevði sjónvarpið hjá Kringvarpinum eina áhugaverda sending um føroyska menningahjálp. Tá vórðu heilir tríggir tímar nýttir at lýsa hetta evnið. Men síðani hevur lítið og einki verið at hoyrt til evnið.??Nú skal okkara land spara, og tá verða tey rakt, ið eru ringast fyri, og ongan hava at rópa fyri seg. Rópini úr Mosambik, úr Indonesia, úr Kambodja, úr Liberia ella úr Peru hoyrast ikki í Føroyum, og tí er lætt hjá føroyskum politikarum at skerja játtanina á hesum økinum. ?Væl veit eg, at tað eisini skulu nógvir pengar til at reka føroyska vælferðarsamfelagið, og at tørvirnir eru nógvir. Men tá ið sparast skal, seti eg spurningin, um tað er rímiligt, at vit sum land taka pengar frá teimum fátækastu og allarveikastu, ístaðin fyri at vit sum borgarar í einum vælferðarsamfelagi vilja liva fyri 20 krónur færri um árið? Og minst til – ein 20 króna í einum tilafturskomnun landi hevur munandi størri virði enn í Føroyum. Hjá einum fátækum barni í einum av áðurnevndu londum, kann tað merkja, at tey nú fáa skúlagongd. Her hjá okkum merkir tilsvarandi skerjing hinvegin, at vit skera eitt evarska lítið vet niður av okkara, í mongum førum, luksuslívi.
Tað eru fleiri føroyskir, útlendskir og altjóða hjálparfelagsskapir, ið gera eitt stórt hjálpi- og menningararbeiði í nógvum at teimum tilafturskomnu londunum. Eisini eru nógvir føroyingar, ið eru við í tílíkum arbeiði á ymiskan hátt, og nógvir føroyingar lata eisini fitt av peningi til tílíkar felagsskapir. Øll hesi hava stóra tøkk uppibornað fyri teirra vælgerðararbeiði. Hesum eri eg stoltur av sum føroyingur (hóast vit sum privatpersónar eisini kundu latið meira!)
Men at vit ikki eisini sum land vilja lata nøkur fá oyru sum menningarhjálp, men heldur skerja í hesi játtanini, tað skammist eg av!??Menningarhjálp átti ikki at verið eitt samgongu contra andstøðumál. Her áttu allir politikararnir at staðið saman og verið við til at borið enn meiri, enn vit gera í dag. ?Eg vóni ikki, at uppskotið um skerjing av menningarhjálpini vinnur frama. Eg vóni hinvegin, at politikararnir gera langtíðarætlanir og við tíðini hækka menningarhjálpina. So hevði eg eisini verið ernari av at veri føroyingur. Men sum nú er skammist eg.
