Millum teir mongu ólavsøkugestirnar eru eisini nógvir útlendingar at finna. Fyri mong av teimum er ólavsøkan ein av orsøkunum, at tey av fyrstan tíð koma til Føroya.
"Vit skuldu koma í gjár, men flogfarið varð útsett, so vit komu ikki fyrr enn í dag," sigur Edith Ramberg, sum saman við manninum, Hermann Ramberg, og tveimum vinfólkum, Borgun Rødmyr og Oddvar Rødmyr, eru komin higar at ferðast. Tey eru øll frá Alta í Norðurnorra.
"Vit eru mest av øllum komin fyri ólavsøkuna. Fyri at síggja øll hesi fínu fólkini í føroyskum klæðum," sigur Borgun.
"Eg fylti 70 ár í fjør, og tá fekk eg eina ferð til Føroya í føðingardagsgávu, so tað er hana, vit brúka nú," sigur Oddvar flennandi.
"Hetta minnir nógv um okkara 17. mei. Tað at fólk ganga runt í tjóðarbúna, í góðum lag og møta fólkið," sigur Hermann.
"Eg havi verið her í Føroyum fyrr, men hetta er fyrstu ferð hjá hinum. Hina ferð minnist eg, at tey føroysku klæðini, kappróðurin og serliga dansurin gjørdu inntrykk á meg," sigur Edith, "so midnáttarsangin mugu vit, ið hvussu so er minnast til."
