Lerwick: Jón Nielsen var framúr væl nøgdur eftir føroyska sigurin á Gotlandi sunnudagin.
Og hóast føroyska spælið eina løtu í øðrum setti tóktist vera langt frá toppinum, so tóktist hetta ikki á nakran hátt at seta kílar í gleðina um sigurin.
- Vit kendu einki til liðið hjá teimum, áðrenn vit komu her. Men eg haldi, at vit høvdu ein góðan dag, so hetta var fínasta slag, helt Jón.
Løtuna í øðrum setti tóktist hann ikki leggja so nógv í. Men hann fegnaðist um, at tað eydnaðist føroyingunum at venda gongdini, soleiðis at teir fingu sett dystin upp á pláss.
- Eg veit ikki akkurát, hvat bilti hasa løtuna. Men tað kostaði tíbetur ikki nakað.
Tit enda tað settið øgiliga væl. Hvussu týdningarmikið var tað fyri triðja settið og dystargongdina sum heild.
- Tað hevði øgiliga stóran týdning fyri okkum. Hóast vit hava vant nógv, so er dystarvenjingin lítil og eingin. Hetta er fyrsti veruligi dysturin hjá okkum síðani kappingarlok, og vit prógva fyri okkum sjálvum, at vit megna at koma aftur íaftur. Eisini hóast vit eru í einum aldudali eina løtu. So hetta sær gott út higartil, haldi eg, segði Jón Nielsen at enda.
