Men tíðin er komin, har ungdómurin kveikir lív í symbolini. Ikki tí at okkara móðurland er í nøkrum vanda ella at politiska skipanin skal kollveltast, men heldur tað, at vit ungdómur savnast um symbolið,

Vantrivnaður Við hesum er ikki sagt, at menn miðvíst verða kúgaðir, men at ein bólkur av monnum er í vanda fyri at detta burtur ímillum, tá ‘maskulinu’ virðini og stílarnir, hann umboðar, missa viðurkenning

støðan er tíverri so átrokandi nú, at vit kunnu ikki loyva okkum at seta vælferðarsamfelagið Føroyar í vanda. Onkur má taka ábyrgd – og vit eru vald at gera tað. Andstøðan veit eisini, at tað er neyðugt at broyta

til dømis við at kanna økið fyri minur við einum minuruddara. Men tað er sjáldan, at læknin er í vanda, tí aloftast er tað soleiðis, at hermenninir fáa sjúklingin inn til læknan, greiðir Hanna frá. – Men

kunnu gera nakað við støðuna, tey gera nakað nú. Hetta eru jú børn sum eru í fátækravága. Tey eru í vanda fyri ikki at fáa eina vanliga tilveru, og tað kann ávirka tey alt lívið, sigur hon. Grein úr Sosialinum

løta í søguni hjá demokratinum. Tí tá tú setur integritetin av informatión í vanda, hevur tú eisini sett demokratiið í vanda. Um borgarar ikki kunnu stóla uppá sannleikavirði í informatiónini, sum er á

– Nú haldi eg, tað er upp á tíðina at lova teimum fram at, sum eru í størsta vanda fyri at blíva smittað. Soleiðis sigur skiparin Jóhan Eli L. Poulsen, sum fyri kortum hevði sæti á tingi fyri Fólkaflokkin [...] skilagott. Eg síggi hinvegin ein trupulleika í, at mann nú letur fólki framat, sum ikki eru í so stórum vanda, meðan mann ikki letur tey, sum eru mest útsett, framat, sigur hann. – Eg haldi, tað hevur stóran

undirtøku, høvdu vit gjørt tað sama. Josep Costa heldur ikki, at støðan í Katalonia var nakrantíð í vanda fyri at enda við vápnaðum samanbrestum. – Eg haldi, at søgan greiðir okkum frá, at framkomin samfeløg

ein high dyst. Men trygdin er í lagi til í kvøld. – Vit meta ikki, at teirra fjepparar eru ikki til vanda fyri føroyskar áskoðarar. So eg haldi ikki, føroyingar skulu vera bangnir fyri at fara til dyst, sigur

van­lukku­tryggingar­lóg­gávuni, har vanligi løntakarin og sjómaðurin eru teir, sum eru í størst vanda fyri at koma til skaða, men aftur her, hava vit tosað fyri deyvum oyrum. Vanlukku­tryggingar­lógin