ur, at eitt alment orðaskifti eigur at vera um spurningin, áðrenn vit fáa eina útbjóðing. Skal tað t.d. vera politiski setningurin, at tað er nóg gott við einum ella tveimum privatum oljufeløgum, sum taka

Kappast verður eftir Sinclair háttinum. Sinclair hátturin javnsetur luttakararnar yvir fyri kropsvekt. T. v. s. at ein lættur lyftari kann tískil vinna á einum tyngri lyftara, hóast tann tyngri lyftir meira

sum er skilagott. Nú hava tey eisini fingið til uppgávu at vera “strategar” hjá politisku leiðsluni, t.e. at fremja mál, ið eru politiskt avgjørd frammanundan. Fyrra uppgávan merkir, at embætisfólkini brúka [...] , niðurleggingar, umleggingar, privatiseringar og lisiteringar uttan neyðugt umhugsni og nærlagni, t.e. neyðugu opnu og demokratisku viðgerðina. Sum eitt dømi av mongum loyvi eg mær at sitera Elina Heinesen: [...] at tað almenna pr. definitión er bureaukratiskt og óeffektivt, men tá tað ikki kann gerast privat (t.e. skapa profit via ein marknað), so kann tað gerast til nakað privat “look-alike”. Paradoksið er, at

klaga misnýtslu telefonhald telefonfelagar F.T. & Kall í ikki hava loyvi at misnýta slík telefonhald á bygd og bý, tá talan er um fastnet, kort og fartelefonir. F.T. & Kall eru ikki nøktandi telefyritøkur, [...] gjøgnum løgregluna, til fútaskrivstovu, í skal fáa fatur í telefonfelagar. Eg vil tí alment klaga F.T. & Kall, vegna øll tey dulnevndu, við loyni telefonum, í ikki hava rætt at ringja og fremja slíkt í [...] vildi ein havt spart hópin av peningi, tí, orku, ómaksarbeiði. Eg hevði fingið trupulleikar hevði ein t.d. spart sær mio kr. at skipað og reka egnu fyritøku, tá var ein nógv góður hjá hjálparfelagsskapunum

marknað. Týðiliga sæst siga kinverskir samfelags- og búskaparfrøðingar - at fólk úr frælsa heiminum, t.d.úr Hongkong, arbeiða millum fjórðing og helvt skjótari enn kinverjin á meginlandinum, tey læra eisini

lokalsamfelag, at hendan undirvísingin verður boðin út her, sigur Jákup Lamhauge. Tað at tað almenna, t.v.s. kommunan og skúlin, fer undir eitt samstarv við eina privata fyritøku, er hetta ein gongd vit fara

europeiskari og norðurlendskari list og skaldskapi, og um ein arvur eftir avantgarde sæst í samtíðarlist og t.d. í yrkingum í dag. Um kvøldið verður eitt tiltak við performance og upplestri, har eisini lesandi

inntøkuna í arbeiðsárum, eisini skulu fáa mest í ellisárum. Fólk, sum ikki hava so nógv vinnuligt arbeiði, t.d. í smábygdum, fáa tískil lítið og einki úr sonevndu »Fólkatryggingini«. Eftir fólkafloksuppskotinum

kundi gjørst veruleiki eina ferð í framtíðini. Ofta sammeta vit okkum við onnur lond, og har kann eg t.d. nevna, at í Noregi halda teir seg ikki vera komnar so mikið langt, at teir hava hildið tað verið

einki framstig hevur verið í eygsjón. Vit kunnu kanska undrast á, hví einki hendir á hesum øki, hví t. d. tryggingarfeløgini ikki sýna slíkum størri ans. Tað er heilt vist, at um allir bilførarar fingu