við spískum munni og helt um sín kæra útsynningsbrokk! Eitt er skemt, men tað er ikki rætt at gera grin burtur úr bóndanum. Eitt veit eg, fáa vit ikki sett brokkin upp á pláss, verður eing­in sangur í Múlavík

ikki stoyta nakran. Í dag, tá vit eru saman við samkyndum vinfólki, so práta vit bara, vit kunnu gera grin við okkum sjálvum. Í Føroyum hoyrir tú ofta, vit vilja ikki hoyra um tykkara kynslív, vit tosa ikki