um fór VB at mansverja bæði Jacklin Djurhuus og Ioanu Rapa, men tað var líka vítt sum sítt. Hetta gav hinum VÍF-kvinnunum betri pláss at hóreiggja sær á, og sostatt hjálpti hetta einki hjá heimaliðnum

nógv vanliga á Damir Oros. Og hann var sjálvandi maðurin, sum vestmenningar ansaðu sera væl. Hinvegin gav hetta eisini pláss til aðrar spælarar, og ikki minst dugdi Gert Hansen væl at gera sær dælt. Snøgt

skuldi hava meira at siga í hesum dysti. Serliga var tað verjuparturin, sum nú riggaði betri, og hetta gav eisini skjótt bonus, soleiðis at liðið kundi vinna sær eina enn størri leiðslu. Um tað vóru nervar

somikið ilt í rumenska leiakaran, at hesin í illsiinni royndi at sletta mótstøðuleikara av sær, og tað gav so reyða kortið, sum kollfirðingar fegnir vildu hava fram. Eina løtu afturar tóktust leikararnir hava

nakran útveg. Roynt var við mansverju av teimum báðum útlendsku, Daivu og Redu, hjá VB, men hetta gav bert betri pláss hjá kviku heimligu leikarunum. Og tá VB framhaldandi helt eins væl fast í verjupartinum

hvíla á Áka Olsen, sum kanska ikki skoraði, men sum støðugt var maðurin, sum við hóttanum og royndum gav rúm til viðspælarar. Ikki minst var hetta sjónligt miðskeiðis í seinna hálvleiki. Fyrst hevði Áki hvílt

40 minuttum fekk bæði aðru og trijðu útvísing sína. Men heldur ikki hetta nervaði stórvegis. Heldur gav hetta liðfeløgunum møguleikan at prógva, at VÍF er so øgiliga nógv meira enn bara ein spælari, og tað

viðførdi annars, at Sámal ikki varð spældur so nógv upp, sum hann plagar at verða, men samstundis gav hetta eisini betri pláss til hinar vestmenningarnar, og hetta dugdi serliga Johnny Joensen at gera

til 4-2, var Gotland liðugt. Í eini seinastu roynd tveittu tær nógv fólk fram á vøllin, men hetta gav bara rúm fyri føroyskum kontra, og undir einum av hesum slapp Rannvá sær av við alla mótstøðuverjuna

Johanne Mayedi. Og tað gjørdist ikki verri av, at Helgi Dam Ziska á fyrsta borði basti Kobese Watu. Tað gav føroyingunum sera sterk kort, og Martin Dam tryggjaði sigurin, tá hann togaði javnleik heim á triðja