langt lív við depressjón. Men í kvøld fer hon at lurta við áhuga eftir tí, sum Regin Jóanesarson úr Vestmanna fer at greiða frá. - Ja, eg veit alt um, hvussu ringt tað er at hava depressjón. Man følir seg sum

hvalir eru dripnir í Sundalagnum, Klakvík og Miðvág við 22-24.000 hvalum í hvørjum staði. Í Vági, Vestmanna og Hvalba er talið 7-9.000, í Havn 4.600, í Gøtu 2.672, Funningi 2.306 og í Trongisvági 1.641 g

so alt skuldi vera í lagi, tá ið tað stóra trýstið kom. So læsti hann dyrnar og fór norður til Vestmanna í “handilsørindum”. Har man hann hava komið sær umborð á okkurt skip – tí hann spurdist ongantíð

um hetta plássið saman við Nevinum Reyða úr Klaksvík og saman við Gullbrandi, sum er mannaður í Vestmanna. Úrslitið var, sum tað hevur verið á undanfarnu stevnunum. Nevið Reyða royndi at bjóða Toftabátinum

son. Hann var 56 cm. langur og vigaði 4460 gr. 1. juni fingu Britta Joensen og Hjørleif Olsen, Vestmanna, ein son. Hann var 52 cm. langur og vigaði 3350 gr. 3. juni fingu Elsa og Hjørleif Hansen, Syðrugøta

hevði eg ikki ánilsi av, hvat eg kom til. Eg hevði fingið skrivað á ein punt á einum wc-pappíri »Vestmanna«. Eg visti als ikki, um hettta var ein maður, eg skuldi seta meg í samband við, ella hvat tað var

málsligum vøddum. Eftir at vit høvdu verð inni á gólvinum hjá Jonhardi Mikkelsen á Mikkatrøð í Vestmanna helt hann fyri: “Hetta er unikt – totalt unikt. Hvussu í allari víðu verð kann hetta bera til, at

tessvegna komu vit at kenna hvønn annan serliga væl. Hann fekk starv í Føroyum, tað mesta av tíðini í Vestmanna. Vit fluttu eisini heimaftur, og tí komu vit at síggja nógv til hvønn annan. Tað, sum kanska eyðkendi

úla, var hann við Norðlýsinum, sum Hanus hjá Amalju í Svínoy førdi, eitt várið róði hann út av Vestmanna við motorbátinum Riddaranum, og so var hann við norskum skipi, sum m.a. royndi við kalvalínu í Íslandi

tá SEV skuldi byggja út vatnorkuna við Fjallavatn, Eiðisvatn, Víkarvatn og í Dølum norðan fyri Vestmanna við orkuverki í Saksunardali. Ein planlóg spurdist ikki burtur úr kjakinum tá. Men nú, vit skulu