farnar at tevja ferðilin av heiðursmerkjum. Javnt alla tíðina Tað sást beinan vegin í dystinum, at her ætlaði hvørgin parturin at geva seg. Leikararnir á báðum liðunum tóktist at vera sera uppsettar, og

taka alt stigið, og alt stigið var at limir í tí nýggja felagnum skuldu ikki bara kunna keypa øl. Her skuldi alt slag vera. Mimir var ein sonevndur ølklubbi, har fólk kundi keypa giggur, tey kallaður.

er annars ikki dýrur. - Ein má halda seg til tað, ið fólk forvinnur. Tær stóru inntøkurnar eru ikki her í útjaðaranum, men í Havn, so ein má tillaga seg eftir tí, metir Torkil. Hann hevur vanliga framsýning

num. Málið broytist og virðingin fyri t.d. eldri fólki er ofta víst við at siga tygum. Men eisini her er nógv broytt á mongum økjum. Um hetta við at tosa við eina kvinnu, var sagt í 1957, at ?ein vildi

París í býarparti XVIII í heyst. Hesin býarparturin er kendur fyri Sacré Coeur-kirkjuna og Montmartre. Her hava nógv skald og listafólk hildið til í gomlum íbúðum. Drukkið vín og absinth á teimum mongu cancan

skuldu við til EM-endaspælið í Hollandi og Belgia. Teir kundu ikki vera hepnari í lutakastinum, tí her var veruliga talan um eitt mótstøðulið, sum teir »kundu tosa við«. Tað vísti seg eisini at vera rætt

fremstur teirra er sjálvur forsprákarin fyri fullveldi, sum loysn hevur fullveldi á øllum spurningum her í verðini. Merkti mær at hann helt at fullveldi mundi fara at hjálpa uppá demokratiið og fáa hesi tingini

við støðuna 5-2, men megnaðu ikki at halda fast, og fimm minuttir seinni var Stjørnan farin framum. Her vóru tær liggjandi til hálvleiks tá tær vóru frammanfyri við sjey málum. Hóast ein kanska kundi rokna

so hevur VB eisini nakrar ungar leikarar, sum rættuliga eru farnar at gera vart við seg, og verður her serliga hugsað um Gurið Mortensen og Rannvá Augustinussen. Hesar báðar hava rættuliga bitið seg fastar

hon, at liðið hevur nakrar avbera sterkar skjúttar, sum eru ein hóttan móti øllum verjum í landinum. Her verður sjálvandi serliga hugsað um Áka og Heina, men talan er eisini um aðrar menn, sum duga og vilja