hondum. Á undanfarnu útgávunum hevur Høgni spælt alt frá sukursøtum kærleikspoppi til øsandi bluesrock, folk og funk tónleik um búskaparkreppur. Og sambært Høgna sjálvum, so fevnir nýggja útgáva hansara um tónleik
vit eiga at gera, og hvat vit eiga at eta fyri at liva væl og leingi og kanska ævigt. Tað vita nógv folk. So nógv, at tey hvørja einastu viku megna at fylla heil serbløð og hálv vikubløð við hollum og góðum
eiga at gerast eftir at heimið í Vágið er latið upp – og við eini náttúrliga frágongd, tvs. so hvørt folk doyggja.” Tað er just hesin leisturin, sum nú verður galdandi eftir teirri semju, sum er gjørdur í
han så hvordan disse maskiner fløj opp fra sanden. Han tolket dette som fra et sted i Nord-Afrika. Folk forsøkte at flygte, men hadde ingen steder at dra. Til sidst så han en mærkelig syn på Himmelen. Han
bardagi fór fram fyri at koma longur út til fremmandar fiskigrunnar. – Les t.d. “Et opråb til det danske folk”, skrivað í 1930unum av føroyskum reiðarum. Uppróp um tilfeingisgjald Seinastu árini eru “klók” fólk
tilrættis fyri Tutl. (Mynd: Jens Guð á vitjan hjá Kristian Blak í Tutl handlinum í Havn) http://ruv.is/folk-i-frettum/atladi-ser-alltaf-ad-verda-tonlistarmadur http://www.mbl.is/frettir/myndasyrpa/1921/#46217
búmerkið myndar í fáum strikum tvey fólk, antin eitt barn og ein vaksnan, ella eitt barn og eitt ungt folk, sum halda hvørt um annað. Búmerkið boðar soleiðis frá tryggleika og umsorgan, ið eru virði, sum Gigni
alet svinger lovligt meget på et album, hvor sprogbarrieren desværre sætter sine begrænsninger. I folk og singer-songwriter er lyrikken per tradition omdrejningspunkt, og på Káta Hornid misser ikke-færinger
tíma varð tambað til tað trífalda. - Tað mundi ganga hampuliga væl. Eg havi eisini spælt á Land & Folk í Danmark, har áskoðarafjøldin hevur verið út ímóti tí sama. Men tað er sjálvandi nakað annað, tá
du nødt til at begå selvmord. Her i landet har vi ikke den gode amerikanske tradition med at skyde folk vi er uenige med. Vores blodtørst indskrænker sig til at dræbe den føde, vi spiser. Men vi er jo også