hevði verið á eini fólkatkvøðu fyri samkyndum hjúnalagi, eru tit so sinnað at fylgja fólksins vilja. - Nei, tað fari eg ikki, tí tað er ein spurningur, sum grundleggjandi stríður ímóti míni sannføring. Um øll

tiga týðandi upplýsingar burtur. Eitt er, at tað eru ikki bert útlendingamál, sum skulu yvirtakast. Nei, tey hava eisini í kvittanum at yvirtaka alt flóttafólkaøkið, sum tað er. Hetta er ein ovurstór uppgáva

rímiligt at brúka 6 mió kr. komandi ár til at hækka lestrarstuðulin, so er svarið frá okkum eitt greitt “nei!”. Tískil ynskja vit ikki, at Løgtingið samtykkir hetta lógaruppskotið. Vit viðurkenna tó, at tað hjá

kortini nærum tríggjar tímar seinkað. Tey skulu tó ikki vænta sær nakað endurgjald frá Atlantsflog. - Nei, lógin áleggur okkum at bjóða endurgjald, tá vit umbóka ferðafólk og ferð teirra verður nógv seinkað

Føroyum ikki til, og spurningurin er, um vit, sum læknar, kunnu liva við hesum. Svarið er sjálvandi nei, sigur hann. - Vit mugu ongantíð ov skjótt fáa politikarar at seta í verk eitt óheft eftirlit og góðkenning

fiskivinnu. Rusland og Estland hava roynt hetta eitt stutt tíðarskeið, men góvust skjótt við tí. - Nei, vit trolaramenn, okkara skip og reiðarí eru nú offur fyri landsstýrisins ørvitis- og øvundarpolitikki

varnist, at eg longu eri byrjað uppá mítt kaffi, uttan at hugsa so nógv um tað. Lisa hevur tó ikki tíð. “Nei, vit mugu fara nú”, sigur hon blíð við eldra parið. Og útaftur í gongina og síðani í bilin. Eg kagi

bankarnir longu bjóða landsstýrinum at koma uppí hesa útlendsku NemID-skipan, men samgongan hevur takka nei. Hesum eri eg samdur í, tí tað er altavgerðandi, at vit kenna og hava ávirkan á innihaldið í teirri

til at hann var nógv avhildin, ikki bara í Suðuroynni, men um alt Føroyaland, tí hann segði ongantíð nei, um eitt viðskiftafólk hevði brúk fyri hansara hjálp. Hansara motto var: “Tað gongur nokk, eg finni

stigið at leggja allar kommunulæknarnar saman í eina felags viðtalu fyri alla oynna, spurdu vit hana. - Nei, tað er ikki tað, sum liggur í kortunum, sigur hon. Men sjálvsagt er tað ringt at siga, hvat hendir