Hannibal suður til Sands at upptraðka, men tað hevur tíverri ikki ligið so væl fyri. Men nú umsíður bar tað endiliga til. Tiltakið verður í Virkinum á Sandi, og tað byrjar kl 16:00.

Anna Elisabeth Iversen tók lut á Sálarfrøðiliga fakfestivalinum í 2011 við einari verkstovu, sum bar heitið ”børn og angist”. Uppmøtingin var stór til verkstovuna um hetta evni, sum Anna Elisabeth í tvey

Várharra sat við endan uttan at troyttast, eg hevði onkuntíð undrast á, hvussu tann stóri smiðurin bar seg at við at umvæla, tá ið liðini stund um stund máttu liða seg sundur í teirri longu tíð, men hesari

Sydhavnen, og tað er til­tikið, at meðan hann var mitt í meldrinum í spentum politiskum samráðingum, so bar til at møta honum eina løtu til gongu á strondini ella í einum bussi á veg til ella frá arbeiði. Danski

ganga regluliga við posti og fór mest at arbeiða inni á posthúsinum. Hann gjørdist pakkmeistari. Tó bar hann framvegis post við peningi út. Tummas legði frá sær í 1939, tá ið heilsan fór at bila. Tummas

hesi stóru verkætlan, sum hon helt fór at hava negativa ávirkan á umhvørvið. Tað sigst eisini, at hon bar fram hesi sjónarmið í Ríkisdegnum, og at Ingvar Carlsson gav henni ein ordans uppsang. Kathrina minnist

virðiliga rist, klúkað og nulvað, rist útaftur,kylt í sátubørn, rist og kylt í sátur. Hanus í Skálafirði bar ikki leyst hoyggj inn. Nei, tað skuldi takast í fløgum úr sátuni. Tað skuldi vera tungt og fast. Tað [...] eftir, at ikki varð sitið ov leingi til borðs. Hann plagdi eisini at gera ein drekkamunn, sum hann bar norður í bøin til hoyfólkið. Og so sjálvandi slaktið um heystarnar. Og ullaarbeiðið um vetrarnar.Alt

sørt ans, at tað hetta summ­arið vóru fimm í Klaks­vík, sum gingu undir lívs­kveikj­andi húgvuni, ið bar boð um, at tey høvdu tikið students­prógv í høv­uðs­staðnum. Hesi vóru Óli E. Heinesen, Elin Súsanna

vera um, at hon er føroyingur. »Det er mit hjemland, og det er så dejligt og overvældende. Det er bare ren kærlighed fra folket«, segði føroyska songkvinnan við danska blaðið.

hevur Anna verið rættuliga sjúk og óhjálpin, og í 2004 gjørdist støðan hjá henni soleiðis, at ikki bar til at vera heima longur, og flutti hon tí á Tjarnargarð at verða. Ikki var lætt hjá Annu at sannkenna