var kona mín, søgdu tey: Groningen! Tey hildu, at hon hevði eitt eyð­kent Groningen andlit. Gron­ingen er tann landspartur í Hollandi, haðani Hanna var ættað. Hanna: Tá vit komu heim úr Hollandi eftir

foreldur. Hesa tíðina fekk Hans Petur sær arbeiði sum múrari, so nú kom hansara upprunaliga útbúgv­ing honum aftur til góðar. Nú var eisini aftur eftirspurningur eftir múrarum. Hans Petur var annars aftaná

sad Mus – saadan kaldte de ham – ved Aftensmaaltidet og bad dem give sig Madro, og derpaa vidste ingen, hvor han blev af før man saa ham sidde oppe paa Muren med en Økse i Haanden. Fjenderne holdt vagt

syngja og vitna. Øll eru vækomin. Sunnudagsskúli kl. 14. Á páskum fáa vit vitjan av Major Knut og Inger Ytterdal úr Noregi. Meinigheitshúsið Leygarkvøldið kl. 19.30-22 Juniorhugni fyri 6. flokk og eldri

sindur løgið, at í hesum blaðið verður ikki eitt orð nevnt um Congo, tó sæð burtur frá umrøddu minn­ing­ar­orðunum. Tað er ikki fyrr enn í 1923, at Congo verð­ur nevnt. Her verður sagt, at ein trúgvandi

eisini gjørt. Maiken minnist, hvussu hon plagdi at vitja systkini hjá pápanum. Til Stykki og Skæl­ings var farið til gongu, og hon varð eisini væl móttikin tá sum nú. Hans Martin hart raktur Við í hesi

eisini gjørt. Maiken minnist, hvussu hon plagdi at vitja systkini hjá pápanum. Til Stykki og Skæl­ings var farið til gongu, og hon varð eisini væl móttikin tá sum nú. Hans Martin hart raktur Við í hesi

ganga. Fyrstu tíðina Margreth minnist bar ikki til hjá postbátinum at leggja at. Tá mátti fólk og førn­ing­ur rógvast í land við einum 6-mannafari. Men seinni kom ein kaistubbi. Kona Poul, Elinborg, segði

Neyvan hevur hann ánað, hvussu henda hansara heilsan fór at vera fatað.” Dávur minnist eina aðra hend­ing í hesum sambandi. Hann veit ikki vist, um hetta var sama dag sum umrødda hending, ella tað var nakrar

pyntede i Kirken. Kirken var fyldt med folk og lige meget stod undenfor. Saa god en Gravtale har ingen hørt før. Færinger, som var inde, bar kisterne fra Domkirken til Kirkegaarden. Saa stor en ligskare