førur fyri at arbeitt, sum eg gjørdi øll hesi árini, um eg ikki hevði trygd fyri, at Tamar tók sær av okkara heimi. Hon hevur ikki bert tikið sær av børnunum og vanliga húsarhaldinum. Eg visti, at eg kundi

internetinum og sovorðið, og tað skal eg alíkavæl. Men tað eitur arbeiði. Hvat er tað ringasta? Vit gera okkara talkshow í Hofteateret, og trupulleikin er, at alt skal ruddast av aftaná sendingina. Og um eg ikki

áðurnevnda Luther og kanska onkran annan, men tað er at lúgva upp á Jesupápa at siga, at hann sigur, at okkara gerningar einki hava upp á seg, tí tað ger hann í so mongum førum, men tað kann eg venda aftur til

John í eina tíð, og vóru samdir um, eftir skiftandi stjórar í fýra ár, var neyðugt at fáa “ein av okkara”, sum Ewald tók til, fyri at fáa ein betri kontinuitet, og teir í felag ivaðust ikki, eftir ráðum

soleiðis at vit kunnu keypa størri nøgdir og soleiðis eisini hava eina størri og støðugari veiting til okkara viðskiftafólk úti í heimi, sigur Jens Martin Knudsen, virkisleiðari á Vaðhorn Seafood.

hvørjar loysnir hava verið frammi á farleiðini. Og mánadagin endar umrøðan av hesum málinum frá okkara síðu, tá vit umrøða hvat politikkarar siga um málið, eins og vit frætta tað seinasta nýggja í ætlanini

teirra fyri milliónaupphæddir. Strámenn hava eisini gjørt entré í fiskivinnuni og spæla matador við okkara ognum, og tað sigst, at ein klaksvíkingur eigur trý fiskiloyviloyvi, men onki skip. Er tað so, so

sjálvandi bert tryggjast, tá vit sjálv megna at skapa og býta virðini rætt – og tá vit taka ábyrgd av okkara egnu gerðum. Ein skilakvinna orðaði seg nakað soleiðis: “...haldi nú ikki, at vit altíð høvdu tað

at hetta var ein sera vøkur bygd og eitt ótrúliga barnavinarligt stað. Men júst tá lá tað ikki í okkara huga at skula keypa eini summarhús her, greiðir Gunnleiv frá. - Tað kom fyrst seinni! Tey hjá Gunnleivi

hálovandi tíðindafólk og eingi myndafólk. Hendingin er ikki ein gongd nevnd á heimasíðuni hjá eigaranum, okkara elfelag! Nakrar myndir eru nú á www.varvasteinur.net. Eingin tíðindafundur um, hvussu ótrúliga stóran