FISKIVINNA Vilmund Jacobsen Tá ið samfelagskreppan rakti alt okkara samfelag í fyrru helvt av nítiárunum, slapp heldur ikki Nes kommuna snikkaleys. Serliga dapur mundi dagurin kennast, tá ið hurðarnar

Altso fyri 100 árum síðan. Óla Hendrik av Fløtum heldur tað vera ov lítið gjørt við at varðveita alla okkara skipasøgu. Slupp er onkur hendinga, men tær hava tað ikki gott. Westward Ho liggur skerd á Havnini

Skuldi tað hent seg, at olja er við Føroyar í rakstrarligum nøgdum, hava vit tá loyvi til, yvirfyri okkara eftirkomarum, at lata so lítlan part av landsins tilfeingið liggja eftir her heima? Tað sum krevst

monnum í fremstu røð. Tað hevði fleiri framrættaðar møguleikar fyri sendingum við sær, og tí komu okkara til málmøguleikar. Heðin á Lakjuni var sera uppsettur, hann evði nóg mimkið av sjálvsáliti at bjóða

rokningini. Hetta kenna vit alt til í Føroyum og tað má ongantíð henda aftur. Almennu uppgávurnar Tí er okkara boðskapur. Lat okkum brúka almennu orkuna til: ?Dagsstovnar, eldararøkt, sjúkrahús, tilboð til brekað

er tann heilt einfalda: at enn veit eingin, um olja finst í rakstrarverdugum nøgdum í undirgrund okkara. Tað er greitt, at frágreiðingin sum so er gott grundarlag hjá politikarum o.ø. til at gera sær sínar

føroyska samfelagið ikki búgvið til hetta frælsið fyri tann einstaka? Ein ógvuliga radikalur tanki í okkara lítla oyggjasamfelag er at ynskja ?Frihed for Loke såvel som for Thor?. Ein vending, sum Grundvig

Atlantsmótinum kann útflytast til stóra bretska marknaðin. Tað, sum í dag ger gass minni áhugavert um okkara leiðir í løtuni, er tann sannroynd, at tað finst eingin infrastrukturur á Atlantsmótinum til at herberga

sjógvi ella t.d. landbrúkið? Eg skilji væl, at tey, sum hava fingið ognað sær rættin at gagnnýta okkara tilfeingi, ikki vilja hava kapping á økinum. Óttin fyri at tapa kappingina lúrir. Fiskivinnan á sjógvi

hava fleiri ferðir vita, at ein forsíða kundi verið á veg, men vit skulu bíða við at koma fram við okkara, sigur Tórun Ellingsgaard. Í løtuni hevur trupult við at fáa samband við Peter Brixtofte, tí so nógv