gar. Við øðrum orðum er tað at vera samkyndur at ganga ímóti Guds náttúru. Sjálvur havi eg hoyrt prest siga, at tað er ímóti náttúrunar lóg og harvið ímóti Guds lóg at vera samkyndur. Homoseksualitetur

summa seg yvir at hava funnið hann, áðrenn hann setti seg føran fyri at tosa við hann. Jan segði við prest, at honum tørvaði einar tvær til tríggjar vikur, men longu í somu viku, ein dagin meðan Jan gjørdi

sást á henni, at tað framvegis er torført at tosa um hendingina. Simona fór út í gongina at tosa við prest, sum bar henni sorgarboðini um Pól Eyðfinn. Simona sigur, at hon minnist ikki so væl smálutirnar beint

skiljast. Tað er somuleiðis komið fyri tvær ferðir, meðan hann hevur havt konfirmantar gangandi til prest, at hann er spurdur av konfirmantunum eisini. - Og so kann eg bara koma til ta niðurstøðuna, at tað

tað stórarbeiði. Fleiri kladdur og síðani at føra yvir. Tað átti ikki at komið millum meingheit og prest, at ein er orðblindur, men soleiðis er tað. Eg eri sera takksamur fyri nýggju telduorðabøkurnar og

er tann ídnasti at stuttleika sær. Men so gerst hann vinur við ein pietist, sum eisini lesur til prest, og nú hálsar hann fullkomiliga um og sigur verðina frá sær. Vinmaðurin doyr ungur, men hevði ætlað [...] ikki bangin: »teir ivaðust í at venda aftur, men harra Peter bað teir bara halda fram - teir høvdu prest innaborða«. Beinta samanber Niels Aagaard og Peter Arrheboe, og niðurstøðan er: »Jú, hetta var annar

vígslur. Løgtingið eigur ikki at diktera interna kirkjuliga praksis. Eg fari ongantíð at skilja ein prest, sum ikki ynskir at víga samkynd, men eg má sjálvandi góðtaka rættin til at lata vera. Skal Jenis

vígslur. Løgtingið eigur ikki at diktera interna kirkjuliga praksis. Eg fari ongantíð at skilja ein prest, sum ikki ynskir at víga samkynd, men eg má sjálvandi góðtaka rættin til at lata vera. Skal Jenis

umsita, t.d. at fáa frið at umsita kirkjuna innan og uttan og at fáa størri ávirkan at velja nýggjan prest! Styrkt eigur at verða um kirkjuligu tænasturnar hjá deknum, urguleikarum og klokkarum í teimum smáu

brúkt. Søgan um kelduna er, at her hittu Gásadalsmenn, sum vóru á veg til lækna við sjúkum barni, prest. Teir hildu allir, at barnið var so ússaligt, at tað fór ikki at liva, og ódoypt kundi tað ikki fara