verða framd í verki, ið gagna samfelagnum best. Tann uppgávan krevur fólkavaldar politikarar við hjarta og prinsippum - eisini tá ósemjur stinga seg upp. Um tú velur meg inn í Løgtingið, so fari eg í komandi

aldan hevur lagt seg, kanska ein dag so finna vit frið." Tvey av gullkornunum hetta kvøldið vóru "Hjarta mítt" og "Elisabeth og Elinborg." Bæði løgini vóru væl løgd til rættis og uppnáddu eina vakra eind

rullaði illani - ein sera góður og minniligur túrur, ið altíð kemur at eiga eitt serstakt rúm í mínum hjarta. Søkin var eisini nógv tann besti útróðrarbáturin hendan dagin, so vit kundu ikki vera annað enn

latið okkum ikki gloyma, at her hava vit ikki við amatørar at gera, men royndar myndugleikar hvørs hjarta liggur langt av landi skotið. Latið okkum fáa úrslitið av bankakanningini og lat so rætt vera rætt

eg so hugsi um, hvussu stórt menniskja tú vart, er tað jú heldur ikki so løgi, hóast eg av heilum hjarta hevði ynskt, at tú vart ímillum í okkum í nógv, nógv ár afturat. Góða Unn!! eg fari at sakna teg [...] Tú ríkaði dagligdag okkara og væntaði onki afturfyri. Teg, dýrabæra menniskja, goymi eg í mínum hjarta og verji um títt vakra og ógloymandi minnið. Allarbesta Unn!! Jesus pápi er hjá tær og verjir teg

gleði staðfesta, at eitt kapittul í hesum drúgva skjali snýr seg júst um tað økið, ið liggur teirra hjarta nærmast: Psykiatri’in. - Vit hava enntá rammað hesi orðini inn. Tey hanga her á skrivstovuni, soleiðis

Tvær krónur restaðu í. “Nå, så jeg tager kun den ene elefant.” “Nej ”segði eg, tí mítt gestablíða hjarta vaknaði alt fyri eitt. “Du kan få to kroner.” Glaður og bilsin segði hann: “Jeg kan se på dine øjne

bringuni. Eg nikkaði samtykkandi. Rasmus er stórt menniskja. Han er vinur vinnana og hann hevur stórt hjarta, vit støðga her við hesum evninum og tosa ikki um hvussu hann taklar sínar óvinir. Tað er líkasum

sendi eina persónliga heilsan frá pápanum, kenda diplomatinum, Thorvald Stoltenberg. Vóru orðini hjartalig frá norska kammeratinum, var heilsanin frá bróðurflokkinum í Føroyum eitt sindur meira lunkað. Eitt

skalt syngja, so er tað jú áðrenn at nakað sum helst er avgjørt. Tað var bara at syngja av heilum hjarta, og so vóna tað besta. Bæði fyri meg og fyri liðið. Og at tað gekk væl, skal eingin ivi vera um.