órøkt, serliga í sambandi við ættarliðskifti á ymsum stovnum, virkjum og skipanunum. Í 1990 hevði Føroyar ongan bygnað skilt í strategiskum týdningi. Summar funktiónir virkaðu betur, aðrar verri. Samansjóvandi

valafylgi, og tað var tí ikki bara hann, sum við bankandi hjarta sessaðist aftur eftir steðgin, har Føroyar áttu skránna. Sjálvur hevði eg ikki hoyrt verkið áður, og vanliga er tað so við nýtíðartónleiki,

føroyskt mál skal verða eitt veruligt mál. Bara til eitt vist. Júst sum vit innast inni ikki vilja, at Føroyar skulu verða eitt land. Bara til eitt vist. Gott til sumt men ikki alt. Longri eru vit ikki komin

óhugnaligan dám, tá ið mann samstundis sær, at sosialir trupuleikar verða eksporteraðir. - Skal Føroyar vera eitt land fyri nøkur fá útvald sterk fólk, spyr Ingvald á Kamarinum. Millum bestu skúlar í Danmark

urin, Fólkaflokkurin, víst seg at kunna víðariføra sína søguligu styrki kring um í landinum. Tá Føroyar gjørdust eitt valdømi, var metingin hjá undirritaða, at smáu flokkarnir fóru at vinna fram, og at

úr tryggu Føroyum til ótrygga Tunesien, so fer Tallell Bel-Ackhal frá trygga Tunesia til ótryggu Føroyar. Var málið fløkt í Føroya Rætti, so var tað hvana verri, nú tað var fyri í Eystara Landsrætti. Tí

biomassa, ivist eg ikki í, at marknaður er fyri tí at vinna orku burtur úr. Og á hesum øki kunnu Føroyar gerast undangonguland, tí higartil eru ógvuliga fáar verkætlanir í verðini, sum miðja eftir at ala

álvarsliga. Tað eru væl sjúklingarnir, sum fáa gleði av hesi grindini? - Eg haldi, at tær almennu Føroyar – tær, sum eru skipaðar undir Føroya løgtingi og Føroya landsstýri – avgjørt ikki eiga at borðreiða

føroyingar hava tað, og minnast at hyggja eftir, hvussu tey veikastu klára seg. Vit kunnu frøast um, at Føroyar fara at skriva undir ST sáttmálan fyri fólk við breki. Tá hetta er gjørt, er eingin ivi um, at tá

Danmark lekur so mikið, at samanlagda árinið av einari eyka almennari krónu er 80 oyru. Hvussu illa Føroyar leka í so máta, vita vit ikki, men vit leka illa! Helst so illa, at brennivirðið í einari føroyskari