síðan at seta Petur Reinert inn. Soleiðis kann hann fáa onkran lesara til at halda, at eg brúki mína orku til at viðgera persónar, sum ikki fáa vart seg. Tað er í sjálvum sær sera ódámligt. Men høvuðspersónurin

sá veruleikin als ikki út. Alt gekk so ómetaliga skjótt og nýggja óroynda stjórnin legði alla sína orku í heilt onnur mál. Mogens Lykketoft viðgongur í teimum fáu reglunum, sum eru um kreppuna, at stjórnin

hana upp og ikki bara vera áskoðarar. Men tá krevur tað so sanniliga eisini av okkum, at vit seta orku av til at menna okkara egnu førleikar.

tí møguleikarnir at útflyta gerast betur, og fara at liggja nærri vinnuni. ­ Harnæst fáa vit størri orku at arbeiða við hinum partinum av Menningarstovuni, sum er virkisskráseting, vinnugreiningar og tilmæli

umrødda heiðurslita, hava sína heiðursgávu uppiborna. Men J. P. Heinesen, sum áhaldandi brúkar so nógva orku til at niðurgera og útspilla meira enn helmingin av sínum landskvinnum og monnum, hevur als ikki uppiborið

løtu hava við sær, at Havnarbáturin skuldi detta longur aftur í røðini, men í síðsta enda høvdu teir orku til at halda seg á triðja plássinum. Kjølur luttók fyri fyrstu ferð í ár. Teir royndu at hanga uppií

inntøku aftur og fram millum hjúnafelagar, ikki letur seg gera í praksis uttan stóra umsitingarliga orku. Vit skulu minnast til, at vit onga sjálvuppgávu hava ongur, og má hetta tí gjaldast út úr landskassanum

havnarlagnum, har treisku áskoðararnir stóðu, var sjón fyri søgn, at teir umborð á Junkaranum høvdu størst orku og vóru í bestu venjingarstøðuni. Tað var stór kapping um plássini frá fýra og til seks. Svanur á

havnarlagnum, har treisku áskoðararnir stóðu, var sjón fyri søgn, at teir umborð á Junkaranum høvdu størst orku og vóru í bestu venjingarstøðuni. Tað var stór kapping um plássini frá fýra og til seks. Svanur á

eind við realpolitiskum boði uppá, hvussu vit kunnu menna og stjórna Føroyum í tann mun vit hava orku og royndir til tess og í tann mun tað er skilagott, er Javnaðarflokkurin. Hóast framburður hevur verið