var skaldið Hans Andreas Djurhuus. Hann talaði um sambandið millum Føroyar og havið. Hann segði m.a.: "Hetta lærir tú til fulnar at kenna, tá ið tú ein summardag kemur til eina føroyska bygd. Hon er sum
Danska fiskiskipið »Hertha« við føroyskari manning var eisini statt har. Vónin brostin Táið reiðaríið A. E. Sørensen fekk almennu boðini um, at »Hanne S« mátti roknast fyri at vera burturgingin, fóru øll
eftirkomarunum hjá Gøtu Jákup. Her var gjørd ein yrking um øll børnini hjá honum, og um Ziska varð m.a. yrkt: Ziska var úti fyri mongum hendingum av ymiskum slag, við Sigurfari, Ernestinu, gloymt ei verður
Avis. Tað gjørdi hon eisini í eini nokk so drúgvari grein. Nógv varð gjørt burtur úr matinum heima. M.a. gjørdu tey medistarapylsur í meturvís. Men tað kravdi eisini nógv, tey høvdu ofta liggjandi gestir
tryggjað í Færøernes gensidige Forsikringsforening for Sejlfartøj til Forsikringsbrug fyri kr. 25.000 og í A/S Trolle og Rothe Kjøbenhavn fyri 20.000 kr. Fiskireiðskapur, proviantur, salt og væntað veiða vóru
óðurin, Asbjørn, fór sum tilkomin at læra til skómakari, og hann sigldi eisini við fiskiskipum – m.a. Kap Farvel. Asbjørn giftist við Óluvu, ættað úr Kollafirði. Asbjørn er annað av børnunum hjá Gudrun
var ógvuliga fittur at tosa við.” Aðrir, sum vitjaðu, vóru Johan í Grótinum og “snedker Mørkøre”, m.a. pápi Onnu Askham, sum gjørdist 104 ár. Tá ið nakað skuldi gerast vóru boð send eftir honum. Hetta var
hevði eg ongan hug til, og hetta var saman umtikið eitt miseydnað ár. Við vóru umframt meg sjálvan Óli A. Stakslíð, Tjørnuvík og Johannes Johannesen, Kollafjørð. Strævin men góð tíð Sum áður sagt frá, var
Christiansen. Manningin á Frederiksvaag var tá bert danir. Frammanundan høvdu føroyingar verið við, m.a. mammubeiggi mín Jóan Magnus og Hanus í Smiðjustovu. Johan Restorff, abbi Johan á Hafnia, hevði ført
Liget af sin Bror med til Danmark. 22. I Nat ankom en fransk Lystyacht ved Navn Colombine, Kapt. A Ferrie, af Le Havre. Den er et meget pænt Skib, men den har en umaadelig høj Mast. I dag ligger den
