ikki, at tað mangan hevur staðið nógv á, men hon heldur, at Føroyar hava ment seg ómetaliga nógv sum tjóð við sjálvsábyrgd. - Sjálvandi eru enn stór mál fyri framman, sum skulu røkkast, so vit kunnu siga

stórmennini - so havi eg eisini ein dreym. Mín dreymur er: "at Føroyar áðrenn 2030 eru sjálvstøðug tjóð og eru eitt rúmligt samfelag, har virðini verða býtt javnt og fólkið hevur góð heilsuviðurskifti,

enskum á Ólavsøku? Okkara mál er fyrst og fremst tað, sum skilir okkum frá øðrum og savnar okkum sum tjóð. Vit kenna tað øll, at tað er torført at skemta á einum øðrum máli, ella at siga júst tað, ein meinar

hetta hava vit onga meining um, tí at hetta er danskt málsøki. Júst hetta kemur at búgva okkum sum tjóð. Við ábyrgdini búgvast vit, og vitið hvessist. Eg síggi fyri mær, at yvirtøkan fer at skapa vitan

í nýggju lógini er, at alt livandi sjófeingi er ogn Føgoya fólks og tað merkir, at eingin fremmand tjóð, privat fyritøka, einstaklingur ella felagsskapur av nøkrum slag kunnu hava ognarrætt yvir føroyskum

vísur man veruliga í verki, at man hevur gjøgnumhugsað okkara samleika og hvussu vit skulu mennast sum tjóð. Fyri trimum árum síðani, var eg við Sjálvstýri í Skálavík, har vit viðgjørdu viðtøkurnar og stevnuskránna

vísa samfelagssinni, eisini á teimum smáu plássunum, har ið langt er ímillum stemmurnar. Ein savnað tjóð kemur altíð longur fram áleið enn ein, ið er spjadd. Eg ynski eitt føroyskt fullveldi, við einum savnaðum

millum annað sigur, ”..at alt sjófeingi í havinum er ogn Føroya fólks. Tað merkir, at ongin fremmand tjóð, privat fyritøka, einstaklingur ella felagsskapir av nøkrum slag kunnu hava ognarrætt yvir føroyskum

saman. Og tað skapar so ómetalig úrslit og møguleikar fyri okkum øll – sum einstaklingar, samfelag og tjóð. Hevði tú trúð tí, hvussu nógv er broytt? Og hevur flutt samfelagið til frama fyri okkum øll, seinastu

suverænitet]" Eg vildi meint eitt sera ófarligt orð. Men óalmindeliga neyðugt, skulu vit fáa virðing sum tjóð ímillum tjóðir. Men hvussu er hetta orðið so blivið til tað trøll, ið so nógvir Føroyingar ræðast [...] loysnir, heldur enn forðingar; og lat okum so, øll sum ein, fylgjast fram ímóti fullveldinum. Tí ein tjóð er ikki fullborin uttan fullveldi. Jenus í Trøðini, valevni fyri Tjóðveldi