ð Munur er á møgulleikunum hjá flokkunum høgru megin miðjuna í okkara størri grannalondum, tí har ger støddin á londunum tað møguligt at hava privat alternativ á vælferðarøkjum. Í Danmark t.d. er hvørki

ð Munur er á møgulleikunum hjá flokkunum høgru megin miðjuna í okkara størri grannalondum, tí har ger støddin á londunum tað møguligt at hava privat alternativ á vælferðarøkjum. Í Danmark t.d. er hvørki

Heilsufrøðiliga Starvstovan á Viðareiði, so hava vit øll tilsamans mist. Okkara skipan við fleiri valdømum ger, at tann einstaki løgtingslimurin, í ávísan mun, arbeiðir fyri øki, hann er valdur fyri, sum er ein

bretska marknaðin. Tað er greitt, at verða eisini gassfelt bygd út og infrastrukturur verður mentur, so ger tað eisini eina leiting eftir olju og gassi við markið millum Føroyar og Hetland meira áhugaverda.

bara umbestammar seg. Í øllum førum eru tær Fynd?ugu eygleiðingarnar um, hvat, hví og hvussu veljarin ger, ikki heilt eftirfarandi. Mítt egna git er, at veljarin veruliga var hugaður fyri sambandinum, men

einki at vera ræddur fyri. Júst tí, at eftirlitið er so gott, hóast onkuntíð onkur bumba brestur, sum ger stóran skaða. Men tað ber jú eisini til at verða yvirkoyrdur her heima á veg til handils uttan, at

byrgja uppfyri hesum trupulleikum. - Ein onnur vøra, sum eisini er við í loysnini, er FuelMag, sum ger, at motorurin fær reina olju ? uttan mikrobur. Saman við OilGasSep-skipanini verður motorurin nú reinur

í nútíðini. Listarligu hugmyndirnar hjá Astri Luihn verða nærum heilt ítøkiligar, nú hon gongur og ger klárt at lata sína fyrstu listaframsýning í Klaksvík upp. Trongu hølini í Leikalund tykjast eitt sindur

maður biður sín besta vinmann ansa eftir elskarinduni hjá sær, tí hann skal burtur. Vinmaðurin so ger, men eitt kvøldið drekka tey bæði so mikið nógv, at tá tey vakna í somu song morgunin eftir, veit hvørgin

kníggja, alt hetta hevur Tolkien lýst gjøgnum eina søguskygda litprismu og við eini sjarmu, so eingin ger honum tað eftir. Vit eru her stødd í tí tíðarleysa heiminum hjá Nornagesti og Høgna Gjúkasoni: Vær