síðstu stertarnar, ella vilja teir krevja, at løgd verður langtíðarætlan, so vit gera við tosk sum við seyð –meta varliga, hvør tøkan kann vera og, hvat gróðurin kann bera, og síðani seta úrtøku í framtíð fram
við hesum skipinum. Nú vóru vit so lidnir frá virkseminum á Skála, og hetta kvøldið fingu vit ein seyð. Hann var bara góður og vigaði 30 pund. Kona Joel, sum húsaðist fyri okkum, gjørdi pylsuna, og hon [...] Havn, sum Andreas í Túni á Toftum førdi. Hann kom í land og varð spurdur, um hann kundi koma suður á Seyðisfjørðin við okkum. Hann svaraði, at tað var í lagi, um hann fekk loyvi frá reiðarínum. Nú bleiv
tá vit eru á fjalli, sigur fegni Gekkavinnarin í Lopra, ið ikki keðir seg, men hevur bæði hús og seyð at ganga uppí, og tíðin verður ikki í gerandisdegnum nýtt uppá sjónvarpið ella Gekkin, tí har hevur
fer hon afturum, og vil fara aftur til upprunan – heilt til grundina. – Eg havi familju, ið hevur seyð, til dømis í Fugloy og á Velbastað, men eg havi ikki verið so nógv við, tá ið royting og fletting
føroyingar ikki síggja størri virði í eitt nú ullini. – Eg havi latið mær fortalt, at tá tit fletta seyð so verður ullin brend. Hetta skilji eg ikki, tí tit hava jú møguleika at gera ullina til eina serstaka
álagt bóndanum á hesum sinni. Tað eigur tó at vera eitt av áhugamálum bóndans at hava góðan og feitan seyð.
og húskallarnir høvdu skyldu til at manna nevndu bátar. Við ongari jørð kundu húskallarnir ongan seyð hava, og uttan føði kundu tey ognarleysu ikki giftast og/ella fáa børn. Bert yvirliva sum húskallar
hildin til arbeiðið, tí tað var neyðugt. Menninir, sum vetrarmánaðirnar høvdu róð út, velt, fingist við seyð og neyt og tykist við annað fyrifallandi arbeiði, og sum illveðursdagar og um kvøldarnar høvdu savnast
til landbúðna, lá út móti sjónum, var sandut og kørg í allar mátar. Tað var av-markað, hvussu nógvan seyð, ið jørðin bar, og har uddi av kaninum. Tá á døgum var vanligt at seyðamenn vóru hjá kríatúrunum allan
hugburðurin til djór, og djóravælferð, er munandi broyttur hesi árini. - Fyrr varð mest hugsað um seyð, neyt, og onnur nyttuddýr, men í dag hava vit eisini kelidýr. Men vit hava eisini grind, og tað er
