nógv av mær. Tú hevur spælt við H71 samstundis sum pápi tín hevur verið venjari. Heldur tú at hetta ger tað torførari at vera ein partur av liðnum: Ikki so nógv hjá mær sjálvum. Heldur vil eg siga, at tað
fólksins ? Løgtingið ? kann í mínum høvdi bara hava eina avleiðing: At Edmund Joensen leggur frá sær. Ger hann tað ikki sjálvur, átti Løgtingið at koyrt hann frá. Men hvørki hendir, og virðingin fyri føroyskum
tær naknu kvinnur og menn, sum hava siti fyri hjá honum - saman ella hvør sær. Við at klæða tey úr, ger hann tey leys av tíð og stað. Meðan hann við tekningini kannar myndevnið hann hevur frammanfyri sær
ið ynskja at fara í haga hansara, kann hann fíggja og gera fyrstu gøtuna upp á 2 ella 3 ár, um hann ger alt arbeiðið sjálvur. Eg meti eitt Náttúruverndargjald verða eina áhugaverda og gongda leið, men tað
avmarkaðum likamligum ella sálarligum førleika, ið munandi skerjir møguleikarnar at ferðast, ella ger tað trupult at fáa ella varðveita eitt arbeiði ella eina útbúgving uttan brúk av bili. Stuðulin verður
di í bygdahúsinum á Strondum. Á skránni verður: Fyrilestur við Sølvá Jansdóttir Joensen um evnið ”Ger tað láturliga lætt" - Tað skal verða lætt at liva heilsugott, og kynstri er at gera tað láturliga lætt
ikki, og tað vóni eg sjálvsagt heldur ikki. Nú eru nøkur yngri fólk og børn aftur í bygdini, og alt ger mun, har lítið fólkagrundarlag er frammanundan. Hann vísir á, at tað kemur ein øgilig rúgva at fólki
og pápa, Sannu og Bartali. Hóast hetta, so komu trý børn afturat. At so nógv er at siga um Sólborg ger, at eg ikki kann dvølja so nógv við fyrsta partin, sum í sjálvum sær hevði verið áhugaverdur at drigið
eisini blivin meira tilvitaður um mat og vín, og er meira spyrjandi eftir hvat tað er, vit bjóða. Tað ger eisini, at hann loyvir sær at royna eitt sindur meira og kanska eitt sindur øðrvísi, enn hann gjørdi
so ruddiliga týdningin, sum hon hevur fyri liðið. At hon so eisini er ein sera góður verjuspælari ger ikki styrkina minni, og tí mundu tey flestu rokna við, at hon fór at fáa heiðurin. Hjá monnum hevur