31 mál í part. Í hálvleikinum var eisini javnt, 19-19. Tað ungarska liðið byrjaði sum eitt satt illveður. Teir vóru á odda tað mesta av tíðini, og tá hálvur sjeyndi minuttur var eftir av dystinum, var
vandasjógv. Teir fóru eina ferð við eini slupp til Bretlands at keypa kol. À veg heim aftur komu teir í illveður og skipið fór at leka. Hetta sá ikki gott út, og Johan hevði í tankunum sagt sínum nærmastu farvæl
Leithfjørðin og fingu uppí av koksi. Hetta var fyrst í desember mánaða. Vit fóru avstað, men tá gjørdist illveður av landsynningi. Vit sluppu ikki inn aftur, tí havnin var læst vegna veðrið. Vit royndu so at sigla [...] og nautiska útgerðin var sera avmarkað. Vit komu so norður um. Tá var sjógvurin ringur. Tað var illveður. Tá vit koma norður frá Hetlandsoyggjunum hækkar ættin upp í landnyrðing eystan við stormi. Vit
9. partur Vit vóru farnir úr Leithfjørðinum, tá ið illveður brast á. Veðrið var so ringt, at havnirnar vóru stongdar, og vit sluppu tí ikki inn aftur. Tá fingu vit ein sjógv, sum kom beint í dekslastina
komu vit siglandi gjøgnum Moskito kanalina. Vit máttu halda okkum tætt at strondini. Tá kemur eitt illveður, tað oysti niður við tropiskum regni. Allur skermurin á radaranm varð hvítur, so vit sóu ikki, hvussu
formaður í hondbóltsdeildini hjá VB. Kvamm var kongur G! Festivalurin gekk ikki rættiliga eftir vild. Illveður hóskvøldið hevði við sær, at stóri pallurin á Sandinum ikki kundi takast í brúk á festivalinum í
formaður í hondbóltsdeildini hjá VB. Kvamm var kongur G! Festivalurin gekk ikki rættiliga eftir vild. Illveður hóskvøldið hevði við sær, at stóri pallurin á Sandinum ikki kundi takast í brúk á festivalinum í
gingu. Jógvan segði ongantíð nøkrum frá dreyminum. Ikki var sørt, tá ið hann var á útróðri, og illveður kom á teir, at hann hugsaði, um hetta mundi fara at verða lagnudagur hansara. Men eina náttina
norðri. So varð sett segl. Fyrsta rep í stórseglið, eitt í mesanin, 5-dúkin á gronina. Heldur tjúkt. Illveður. Kósin stóð í Langanes. Nú síggja vit Nespúntin (soleiðis kallaðu menn tað ytsta á Langanesi), so
Jógvan Sundstein leggur at enda dent á, at vit ikki eiga at lata okkum ríva av fótum, um eitt lítið illveður er beint nú. - Eg eri ikki dapurskygdur, nú vit flyta av landinum, sigur hann at enda.
