hjá Marius Ziska, og fleiri øðrum løgum, ið hava fest seg í hjørtuni hjá lurtarunum. Hennara rødd er ofta samanborin við Lisu Ekdahl – mjúk, innilig og við djúpd – men Døgg er sín heilt egna. Og tað er tí

t.v.s. at tað kann væl verða, at fleiri fólk sleppa inn har, tí ung hava tað við at finna saman og ofta eisini fáa børn. Men eisini hesin spurningurin kann vendast við. Í dag skriva miðlarnir t.d., at

at keypa ein bil – um ikki annað so ein brúktan bil. Tað er tó ein sannroynd, at vit, ið bera brek, ofta eru fangað í skipanum, ið fasthalda okkum í fátækradømi. Í nøkrum skipanum, sum skulu eitast at vera

leistur við sølu av grundstykkjum hevur verið óneyðuga drúgvur umsitingarliga, og tað ger, at tað ofta tekur langa tíð at koma ígjøgnum bíðilistan, tá grundstykkir verða útlutaði. Kunningarskriv um hesa

Ein av høvuðsorsøkunum til, at fleiri trø í býnum hava ringa heilsu, er, at veg- og byggiarbeiði ofta ávirkar røturnar. Tá røtur verða kliptar av ella tyngdar við amboðum og maskinum, gerast trøini við

komandi ár fer at minka enn meira. Kanska heilt niður á 6.000 tons. Sigast skal eisini, at rækjurnar ofta als ikki hava verið fiskaðar). Telja vit rækjurnar við hava vit rætt at fiska umleið 13.400 tons í

eftir viðgerð. Mjadnabrot eru millum tey mest álvarsomu beinbrotini, serliga hjá eldri fólki, tí tey ofta hava við sær stórar heilsutrupulleikar, longri sjúkrahúsinnlegging, og í summum førum meira álvarsamar [...] við altjóða viðurskifti. Endamálið við verkætlanini er ikki bara at fáa eitt yvirlit yvir, hvussu ofta mjadnabrot eru og hvussu tey verða viðgjørd í Føroyum, men eisini at kunna samanbera við donsk og

stovnað í 1904 og í dag hevur 121 ár á baki. Hóast áskoðararnir kendu tað ikki so undarhaldandi, sum tað ofta hevur verið, tá ið hesi bæði liðini hava dystast, so heldur KÍ liðformaðurin Jákup B. Andreasen, at

á Vág um miðjan mai og síðani tá hava nógvir bátar lagt leiðina inn á Vágsfjørð. Seglbátarnir koma ofta sunnanífrá, har teir hava silgt framvið bretskuoyggjunum, fyri so at koma til Vágs. Vágs havn er fyrsta

eg raðfesti sera høgt og arbeiði miðvíst við. Gjøgnumtrekkurin av fólki í sessinum, eg nú eri í, er ofta stórur. Tí vóni eg, at tit øll innan fiskivinnuna ynskja tað sama – at vinnan, politiska skipanin