hvønn sang. Men burtur úr rúgvuni kann eg ikki lata vera við at nevna teir báðar Á Havi og Nú sigla veingir. Hesin síðstnevndi við einum heiti, ið fær teg at hugsa, um hetta er fuglur ella fiskur, og er tað [...] aldandi rúmd« hoyra vit í tí fyrra sanginum, meðan tikið verður saman um í skering 13, Nú sigla veingir: "Eg eri dropi sjálvur ella alda, í felags streymi gjøgnum tíð og heim". Ein kennir seg lítlan, tá

Platon, grikskur heimspekingur í 4. øld f.Kr.: »Tónleikur gevur alheiminum sál, hann gevur sinninum veingir, fantasiinum flog, álvarseminum sjarmu, gevur øllum kæti og lív«. Kirkjufaðirin Augustinus, um 400