kommunurnar at umsita fyri at lætta um hjá landskassanum, tí kommunurnar hava ráð til tað. ? Í nítiárunum bar til hjá landskassanum at halda uppat við øllum útbyggingum , samstundis sum allur studningur varð tikin

stórur. Mark er eisini fyri, hvat eitt øki sum Norðoyggjar klárar at útvega av arbeiðsmegi, í summar bar ikki til at fáa viðlíkahaldi av skúlanum á Ziskatrø framt, tí onnur stór arbeiði vóru í gongd, millum

tíðindastubba. Tað hevði tað ivaleyst eisini verið, um útvarpið annars bar eftirfarandi og viðkomandi tíðindir. Men so er ikki. Herfyri bar útvarpið tey tíðindi, at íslendska Altingið hevði »avtikið verkfallsrættin [...] fanst eg at einum innslagi í einum útvarpstíðindum, sum eg helt vera villleiðandi. Grækariasmessudag bar útvarpið tey tíðindi, at hægstirættur broytti triðja hvønn dóm hjá eystara landsrætti. Hetta vóru orðini [...] , sum kunnu vera við til at geva lurtarunum eina skeiva fatan av, hvussu heimurin sær út. Herfyri bar útvarpið tey syndarligu tíðindini um, at enn ein ungdómur í USA hevði gjørt feigdina um seg á einum

farnir. Útlendsku álopsspælararnir drógu tagaðu við renningum miðverjuna hjá heimaliðnum sundur, og so bar til hjá Pæturi Dam Jacobsen, sum hesa ferð var sentralur miðvallari saman við Levi Hanssen, smekkaði [...] tí ungi maðurin megnaði at halda tætt. Vorðið sum útgangsstøða Leiðslumálið tíðliga í 1. hálvleiki bar við sær, at Skála kundi dúva upp á snarálopini, sum teir í fleiri ár hava verið meistarar í. Skálamenn [...] ikki tyngdina, sum skal til, og tá ið vongverjarnir eisini høvdu ilt við at taka lut í uppspælinum, bar tað við sær, at tað ofta gjørdist lítið samanhangandi og tannleyst. Tá ið Skála stutt undan hvíldini

sínari fyrstu útgávuni. Á útgávuni vóru sangir sum »Torvatrøllið (Tit ræðast meg øll)«, »Barnið (Tú bar mær ta sól)«, »Ivast« og »Flúgvi eg til tín«. Onnur útgávan hjá JoKa kom í 1992, og tá løgdust sangir

var øgiliga spennandi. Teistin av Argjum og Firvaldur av Tvøroyri fóru stavn um stavn um málið. Tað bar ikki til at taka dagar ímillum hesar báðar bátarnar, sum harvið báðir vunnu silvur í ólavsøkukappingini

at reka at heimastu brúnum, tí tað var eitt passaligt lágættalot. Og so varð. Beint áðrenn báturin bar við bátarnar við heimastu bátabrúgvarnar, kom Ísak rennandi og tók sær av uppgávuni at fáa hendur á

og óroyndu rógvararnir høvdu ilt við at finna stevið, tá ið tað var roynt at leggja bátarnar. Hetta bar við sær, at hinir róðrarnir vórðu útsettir tað mesta av einum tíma, men tá ið so glið kom á, so gekk

dómarin gav reyða kortið. Tí var Sílið ikki við, tá ið tað aðru ferð varð farið undir róðurin. Og tað bar aftur við sær, at eingin spenningur var um fremsta plássið. Fípan Fagra róði meistarliga væl, og tað

hesum bólkum hava vitjað her millum ár og dag, men mikukvøldið var talan um Ian Anderson, Martin  Barre og restina av Tull í toppformi.   Ung sum eldri Ronnie, Sámal og Kolbein hitaðu upp í upphitaðu høllini