mongum her á landi til júst sama demokrati. Vit mugu/skulu tola at umrøða øll mál. Tí skal Høgni Hoydal eiga stóra tøkk fyri, at hann heldur enn at hugsa um samgonguna, hugsar um sakina og demokratiið
virðsimeta andalig og mentanarlig virði og hetta er sera gott. Vit ynskja Aksel Tórgarð og Gunnar Hoydal til lukku, og vóna, at hildið verður fram við at menna okkara mentan og list. Vit vóna somuleiðis
Brævið er skrivað av Kjartani Hoydal, sum flestu føroyingar kenna, var í nógv ár leiðandi embætismaður í Tinganesi og hevur verið nógv frammi í almenna orðaskiftinum. Av misgáum er brævið endað í skeivum [...] sín og sum hava eitt miðvíst politiskt sikti, er ódámligt og tí annars siðiliga og vælformulerandi Hoydal til lítlan sóma. Tá sami maður eftirlýsir orðaskifti og sigur, at tað er so trupult at fáa slíkt
fyri Tingið. Tó má nógv sigast at vera broytt. Minnast vit rætt, nærum hálaði varaløgmaður, Høgni Hoydal, tilmælið hjá Bjarna Djurholm, sum snúði seg um hetta sama, sundur og saman ífjør, og orðini um [...] enn hálva øld, líka so væl kunnu vit loysa um tíggju ár ? um fólkið vil væl at merkja. Tá nú Høgni Hoydal og Tjóðveldisflokkurin sum tann einasti flokkurin vil kalla uppskotið fyri nakað annað enn eina víðkan
drigið hann eftir hárinum til borgarligar loysnir. Kristina Háfoss, Anita á Fríðríksmørk og Høgni Hoydal breggja sær av, at ongatíð er so nógv játtað til heilumál, almannamál og útbúgvingarmál. Men hvat
Høgni Hoydal, virkandi landsstýrismaður í mentamálum, hevur sagt, at alt fór rætt fram í landsantikvarsetanini, hóast tað er staðfest av eitt nú løgmanni, at so var ikki. Hóskandi kundi tí verið at spurt
góðkenna SEV sáttmálan ber ikki boð um økt kommunalt sjálvstýri. Hyggja vit at orðunum hjá Høgna Hoydal og halda tey ímóti gerð Karsten Hansens, so mugu vit bert konstatera, at orð og gerningar ikki hanga
líka fegin um landsstýrisfólkið, ið Tjóðveldisleiðslan hevur valt seinastu árini. Tosið hjá Høgna Hoydal, um at fjølmiðlarnir fokusera uppá persónsmál í samband við atburðin hjá Pálli á Reynatúgvu, ljóðar
nógv tunlar Føroya fólks eins og ein og hvør annar landsvegstubbi kring landið. Uppskotið hjá Høgna Hoydal er eitt stig rætta vegin í tí merking, at tað appelerar til tað samhaldsfasta í føroyingum, men
markerað seg rættiliga kraftiga seinastu dagarnar, her ikki minst Javnaðarformaðurin. Undirtøkan Høgni Hoydal fær er ikki til at fara skeivur av. Tað vísir seg so eisini, at Jóannes Eidesgaard og Jørgen Niclassen