Brøðurnir úr Fuglafirði, Símun og Hanus Eliasen, spældu báðir við besta liðnum hjá ÍF í fjør, sum mátti ta tungu leið niður í 1. deild at spæla. Teir valdu tó báðir at ganga somu leið eftir kappingarárið í

er vulgerur og bondskur í sínum orðalagi, í støðum yvir í tað sarkastiska. Hetta kann geva onkrum ta fatan, at høvundurin beinleiðis dámar at skriva niðrandi um fólk? Imaginerur kontra veruligur Kjøtbúðin

politiskari uppílegging, men hann væntar heldur ikki, at samráðingarpartarnir einaferð afturat vilja koma í ta støðu, at glið ikki kemur á, fyrrenn løgtingið hóttir við at leggja upp í. - Tað kann ikki vera meiningin

Føroyum, vita hetta betur enn tey flestu, og tað skuldu góðir nervar til at koma heilskapaður ígjøgnum ta kreppu, sum legði alla aling skerflata fyri fáum árum síðan. Atli og teir hóraðu undan, og í dag er

málið frá mínari síðu, havi eg biðið Anfinn V. Hansen, advokat, gjøgnumganga málið. Hann kemur til ta greiðu niðurstøðu, at hvørki Inge Krause Jensen ella maður hennara, Carl Johansen, hava goldið nakað

efter en sidste anstrengelse, vred ånden sig fri af kødet. Frágreiðingin hjá Svetlanu um deyðsræðslu og ta vinstru hondina hjá pápanum sigur kanska okkurt um tann dulda sannleikan um sálarliga sjúka bølmennið

Tobba, sum segði, at skuldi ein lata pensjonistarnar kunna um Føroyar, so hóskaði tað sera væl til ta útdoyggjandi rasuna av sambandsmonnum. - - Tað er so fáir sambandsmenn eftir, at vit mugu skjótt til

ikki kann sameinast við at vera limur í nøkrum felagsskapi, tí brádliga kann journalisturin koma í ta støðu, at hann er noyddur at viðgera sama felagsskap, og tá er skjótt, at mørkini kámast millum áhugamálini

beinleiðis at lóggeva eftir kristiligari fyrimynd er jú tann reini galskapur. Tað er heilt einfalt at saga ta greinina av, sum vit, fólkaræðis elskandi menniskju sita á, tí teir elstu partarnir av greinini eru

men positiva gongdin undan steðginum tóktist viðføra, at VÍF framvegis hevði trúnna upp á uppgávuna, ta´seinni hálvleikur byrjaði. Frá byrjan tóktist tað eisini so, at tær hjá Stjørnuni nú vóru blivnar meira