sjúkraleguna, tí onki alternativ er. Tað er her, at eitt Fountain House kemur inn í myndina og kann spara samfelagnum nógvar pengar. Tað er prógvað ferð eftir ferð, at fólk koma skjótari fyri seg, og at nógv
Suðuroy, hevur tað ikki eydnast. Men starvsfólkini siga, at tey hava fingið at vita, at tey skulu spara 60 arbeiðstímar um vikuna. Einasta loysnin er, at steingja køkin um vikuna. Tað merkir, at allur maturin
umsitingarútreiðslum at rikið oynna sum sjey kommunur. Her eru heilt víst nógvar milliónir at spara. Og tað er heilt víst, at við einari kommunu, einum borgarstjóra og einari kommunalari umsiting
fingið nokk av miðvísari niðurlaðing av samfelaganum, alt undir heitinum, at nøkur av okkum mugu spara. Tí tann syrgiligi sannleikin er: At ongantíð fyrr hava so nógv havt so lítið so fáum fyri at takka
fyritíðarpensjónistar, fólk við tørvi á lívsneyðugum heilivági, og fólk við almannaveitingum, mugu spara, gjalda meira og vísa afturhald. Og nú er tað nógv, sum bendir á, at ætlanin er, at tey stóru virðini
dýra um – vit skulu venja okkum við, at hugsa um kostnaðin beinanvegin og her kunnu eigarafeløgini spara kommununi nógvan pening. Tá ein langhylur í Havn kostar 160 milliónur krónur og ein í Vági kostar
besta loysnin. Hetta er linjuføringin vit eiga at leggja okkum eftir, soleiðis at vit ikki aftur spara eftir reyv, sum í so nógvum øðrum prosjektum kring landið. Nú mugu vit hyggja fram ímóti, at tunlarnir
enn okkara heimligu skipanir. Sum nú er verða teir sum sigla undir hesi skipan eisini tvungnir at spara upp til egna pensión í Føroyum. Hóast hesir persónar hava roynt at gjørt sitandi landsstýri varugt
at gjørt tvey tyrvingarpláss, heldur enn at samstarva, har tað ber til, samstundis um vit fara at spara nógvan pening at gera eitt felags pláss, sigur hon. Poul Andrias Joensen, stjóri í IRF, sigur, at
Tí tað er gongdin,lata vit útlendingum alt tað stóra arbeiðið at gera fyri løtuvinning og fyri at spara nakrar krónur her og nú.Søgan hevur víst okkum, at vanliga verða tað føroyskar fyritøkur, sum kortini
