møguligt hjá deyðanum at halda Jesusi í grøvini. Og tað er hesin boðskapur ið rakar fólkið í hjarta. Tað stendur at tey fingu sum ein sting í hjarta! Ein sting í hjarta av tí boðskapi tey hoyrdu! Og hvat [...] hevur staðið og hildið tað fyrstu hvítusunnuprædikuna í Jerusalem. Ein stór mannamúgva stendur og lurtar eftir taluni hjá Pæturi. Høvuðsinnihaldið í taluni hjá Pæturi er Jesu líðing, deyðo guppreisn. Hann [...] blíva í villareiði og standa spyrjandi: Hvat eiga vit nú at gera, góðu menn og brøður«! Hesin spurningur ber okkum boð um, at fólkið er komið í syndaneyð av tí talu tey hava hoyrt, tí tað er ein tala,

havi boðið tykkum. Hetta er ein stór uppgáva. Ein uppgáva, ið allar kristnar kirkjur og samkomur eru samdar um at røkja, sjálvt um tað er ymiskt hvat dent vit leggja í dópin í okkara læru. Við hesum boðum [...] eisini læra at halda boð hansara, ikki bert ein part av tí, men alt tað hann hevur boðið okum. Og tað er eisini tað sum eyðkennir ein Jesu lærusvein, at Guðs orð er ein lykt fyri fóti mínum, eitt ljós á gøtu [...] Tá vilja vit eisini uppliva kraftina í tí lyftinum sum Jesus gevur okkum lut í: Eg eri við tykkum allar dagar, alt til veraldar enda. Amen! Hans Eiler Hammer, prestur

lívsleið okakra dregur okkum ein dag nærri deyðanum, ein dag nærri ævinleikanum. Ein dári, sigur Jesus. Ein dári er ein, ið støðugt livir lív sítt uttan Guðs hjálp. Tað er ein, ið ikki roknar við Guði, tí [...] hava givið lív okkara yvir í Guðs hendur. Tí so leingi vit liva her á fold, mega vit velja millum eitt lív í synd, sum endar í undirgangi, og eitt lív í Jesu fótasporum, sum endar í sælu og dýrd! Vit mega [...] tí sum sálmaskaldið sigur í sálma 141: »Í hjarta dárar siga: Ei nakar Guð er til!« Tá ið Jesus sigur hesi orðini, sigur hann tey um ein ríkan, um ein sum átti alt, ið hann kundi hugsað sær. Akrar hansara

máttleyst og at virka so lítið. Tað verður undirvíst í tí í skúlum okkara. Tað verður prædikað í kirkjum okkara. Vit eiga tað í heimum okkara. Vit hoyra tað í útvarpi og sjónvarpi. So at eingin kann við røttum [...] Tit festa røtur og búnast í trúarlívinum«. Hetta er tað sáðið, sum fell í góða jørð. Her er talan um menniskju, sum taka alt av Guds hond og hvíla í náði hansara og kærleika. Í sær sjálvum eru tey ikki fullkomin [...] sum fell millum tornir. Men í fjórða lagi sigur Jesus: »Tit hava hoyrt orðið og tikið við tí. Tit koma til mín í gleði og sorg og lata orðið vera til styrki og leiðbeiningar í lívsins skiftandi lagi. Tit

fjallinum, og í ferðini við honum er stór mannfjøld. Tá er tað, at hann møtir einum spitalskum manni og herhøvdinganum. Tann, ið var spitalskur, varð rikin út úr bygdini og mátti liva í einsemi burtur [...] góðgerðir sína ímóti fólkinum, ella um samkomuhúsið, sum hann lat byggja. Nei, hann kennir seg sum ein heidning, ið einki kann krevja, og tí sigur hann: »Harri, eg eri ikki verdur, at tú kemur á gátt hjá [...] visti hann, hvønn týdning tað hevði at geva boð og at vera lýðin. Og tað sama valdið, sum hann hevði í sínum lítla umhvørvi, vildi hann siga, at Jesus hevði á teimum fjaldu kreftunum, sum fremja Guðs vilja

n hevur tænt honum eina tíma ella ein heilan dag. Tað, sum tað her snýr seg um, er at vera í hansara tænastu. Bert vit koma til arbeiðis í víngarðinum ? geva okkum í húsbóndans tænastu ? hava vit atgongd [...] hann fer undarliga at. Hann gevur teimum, sum bert hava arbeitt ein tíma í víngarðinum, somu løn, sum teimum, ið hava arbeitt allan dagin. Í dagliga yrki og arbeiði okkara vildi hetta sjálvsagt verið órættvíst [...] órættur fram her. Tað, sum húsbóndin ger, er av kærleika og góðsku. Lønin í Harrans víngarði er nevniliga eins fyri øll, eins fyri tey, sum koma til arbeiðis á lívsins morgni og tey, sum liggja á deyðastrá

einari húsvitjan setti prestur einari gamlari konu, sum lá á sjúkralegu spurningin, hvussu hon fekk tíðina at ganga, og um dagarnir ikki fullu henni langir. Hon svaraði: »Nei, tygum prestur, eg havi jú mítt [...] tað lítla orðið »vár« og har komi eg at hugsa um allar mínar systrar og brøður í Harranum, tey her á jørðini og tey heima í himlinum, ja, samfelag teirra heilagu, og tað vekir mong góð minnir. Soleiðis [...] soleiðis haldi eg á, tí í teirri bønini havi eg lært, at mín skuld er fyrigivin, mín sál er bjargað, Guð er mín, og eg eri hansara, og hann skal fría meg frá øllum illum og leiða meg heim í sítt himmalska ríki«

nú í andarisi. Tað kennist gott at vera í lívd, eins og vit hava eina signaða lívd í Krisusi. Nú er árliga fiskiveiðan av, og tað hevur gingist hampiliga væl. Teir báðir brøðurnir, sum eg nevndi í seinasta [...] og Sloan mátti mangan ígjøgnum forfylging. Samkoman í Føroyum hevur mist ein faðir, ein hirða og ein sera heiðurligan verkamann fyri evangeliinum. Í truplum tíðum hevði okkara bróður altíð vís ráð at geva [...] smærru bygdirnar, men vegurin var ikki opin. Vit støðg­aðu í trimum bygdum í oynni. Tað var í Skálavík, har ein kristin familja býr, á Sandi og í Skopun. Vit vóru hjartaliga móttikin av fólkinum. Teimum

Carl Fr. var bæði prestur, rektari og professari, og hann verður roknaður sum ein av týdningarmestu persónunum innan kirkjulívið og serliga innan kirkjuligu leikmansrørsluna í Norra í 20. øld. Wisløff hevði [...] Í bókini Dagligt Breyð er eitt andaktstykki til hvønn dag í árinum, og kann hon tí verða ein góð hjálp til tey, ið ynskja at byrja dagin við einum Guds orði. Dagligt Breyð er umsett til fleiri ymisk mál [...] og ein av hansara kendastu er júst henda andaktsbókin. Ein onnur kend og nógv brúkt bók, er bókin Eg trúgvi, sum eisini er týdd til føroyskt. Carl Fr. Wisløff livdi eitt langt lív. Hann andaðist í fjør

fiski­mannafelagið skipaði fyri í Íslandi í 1999 í gamla kirkjugarðinum í Reykjavík, hendingina kenda. Tað er júst sett ein navnapláta á grøvina. Hetta hevur eisini verið umrøtt í bløðunum. Umframt fórst hetta [...] hetta skeið vóru hesar: Í 1914 fórst Robert Miller úr Vági við 11 monnum. Nærri hevur verið greitt frá hesi vanlukku í 100 ára greinini um Diin í Porkeri. Í 1915 er skaðagrindin í Sandvík, har 14 mans úr [...] tilfar, eins og hann eisini fekk nyttu burtur úr tí, sum eg sjálvur skrivaði. Mortensens menn keyptu í 1923 úr Lysekil í Svøríki eina slupp, ið bar navnið General Gordon. Hon varð bygd í 1884 í Brixton