menniskja var hann eins og vit bundin av tíð og stað. Sum tann upprisni og livandi frelsarin er hann nú nærverandi, har menniskju koma saman í hansara navni, fyri at geva okkum lut í sínum sigri og øllum [...] okkum, sum trúgva á hann, lut í tí somu kraft, sum hann reisti Jesus upp við. Og soleiðis ger hann eisini okkum til vitni um uppreisnina. Í okkara dópi gjørdist vit luteigandi í Jesu deyða og uppreisn, og [...] gleðiboðini um uppreisnina. Páskadagur er tann stóri hátíðardagurin í tí kristnu kirkjuni. Tí er sunnudagurin vorðin hvílu- og gudstænastudagur í tí kristnu kirkjuni. Sjálvt uppreisnarundurið hevur eingi vitni

fer ikki frá okkum hvørki í neyð, mótburði, vanda ella deyða. Hesin Gud okkara hevur skapað okkum og hann gevur okkum lívið, hvønn morgun, vit vakna. Og vit fáa lívið av nýggjum í syni hanara, Jesusi Kristi [...] trúgva, elska og vóna í øllum førum og viðurskiftum. At trúgva er at liva av náði. Tað er at vita, at lívið er gáva og vit eiga hesa gávu bert við at geva hana víðari til næstan í kærleika. At liva sum [...] kærleikans Gudi. Og einki skal skilja okkum frá kærleikans Gudi. Í lívi okkara eru tvørleikar, mótburður og vandar. Uttanum hetta sleppa vit ikki. Men í øllum førum og viðurskiftum eru vit sett at móttaka lívið

lýsingunum, ið eru gjørdar av hesum í málningum og tekningum. Flestu heim í Føroyum hava á ein ella annan hátt eina mynd hangandi av hesum, kanska serliga inni í barnakømrunum. Í líknilsinum um seyðamannin fáa [...] og bara ein manglar, so tað ikki ger ikki so stóran mun. Nei, í ovurstórari umsorgan fyri tí eina, fer hann at leita eftir tí burturmista. Eins og seyðirnir í Ísrael, eru vit menniskju altíð í vanda. Tann [...] Sagt verður um nøkur børn í New Zealandi, at tey ein dagin vóru vilst úti í einum skógi. Tey ganga og ganga, men finna als ikki burturúr skóginum aftur. Sum tey ganga, hoyra tey røddir, ið rópa á tey,

at koma í ta støðuna: at vera í ævinleikanum uttan Gud. Hann gjørdi tað í staðin fyri meg og teg! Vit hava nokk ein varhuga av, hvat tað vil siga, at eitt menniskja ger nakað vegna eitt annað, í teirra [...] Hann sleppur leysur, tí ein annar fór út á rættarstaðin ? vegna Barabbas og okkum øll. Barabbas ? tað eru tú og eg. Plássini er býtt um, ein er farin í títt og mítt stað. Tað var ein, ið ofraði seg fyri at [...] krossinum, um vit fjala, at tað var ein valdsgerð og ein ræðulig hending. Gera vit tað, so verða vit tey týdningarmiklu boðini fyri uttan, at synd og óndskapur liggur so djúpt í okkum, at einki minni enn hesin

sum hann hevur at geva okkum lut í. At brúka træið sum mynd ella líknilsi man vera eins gamalt og menniskja er. Træið er ein so sjáldsamur og talandi vøkstur, at hann kann peika okkum menniskjum á tað, sum [...] kunnu trø gerast elligomul ? standa har í mong, mong ættarlið ? men eisini kunnu trø yvirliva og standa í blóma, har so mangir aðrir vøkstur uttanum følnaðu, doyðu í raki og tosta, tí trøini kunnu við sínum [...] tað, sum er her á jørð ? tað, sum er í dýpdunum undir jørð sum tað, ið er uppi í himmalsku hæddunum, sum trøini við greinum sínum eisini kunnu peika okkum ímóti. Nú er í Jesu orðum ikki talan um træið sum

til, at »betri er ein dagur í forgørðum tínum enn túsund har úti, og betri at sita á gáttuni í Guðs míns húsi enn í Guðloysis tjøldum at búgva«. Ja, longsulin eftir Guði býr so djúpt í honum, at gleðin [...] yrktur í sambandi við eina pílagrímsferð til halgidómin í Jerusalem, og sálmaskaldinum hevur við væl valdum orðum og vendingum eydnast at givið okkum gott innlit í, hvørjar kenslur gera seg galdandi í hansara [...] halgidómurin veruliga er í eygsjón ? ein gleði, ið ikki verður minni, tá farið verður inn í sjálvan halgidómin, ið kennist honum sum eitt annað heim, har hann kennir seg tryggan og í góðum hondum undir Guðs

neyðugir, so stendur lívi ikki í tí, sum tú eigur. Tað kemur ein løta í lívinum, tá vit skulu vera til reiðar at sleppa øllum veraldar krúnum. Men í øllum, sum broytist og fer í okkara heimi, hevur Gud givið [...] ikki mong, sum verða fødd til at bera ein kongakrúnu. Men nú er tað ikki bara kongakrúnan, sum telur. Krúnurnar kunnu í aðramátar vera so mangar og ymiskar. Vit liva í einum samfelag, har ídni og framburður [...] givið okkum hann, sum vit trygt kunnu halda fast við bæði í lívi og deyða, Jesus Kristus. Hansara heiðurskrúna var ein tornakrúna og heiðurssæti ein krossur. Haðani ljóðar boðskapurin: uttan kross eingin

røkkur, so sigur Jesus, at kærleiksboðið kennir eingi mørk. Ein trúboðari í Afrika sigur soleiðis frá: »Tað var nátt í miðjum Afrika ? ein lítil stova í einari leirsmáttu. Mánalýsið skein inn gjøgnum tað opna [...] letur seg gera í Afrika. Men í hjarta mínum var alt annað enn kvirt, tó at órógvandi og inniliga kom spurningurin til mín: »Hvør er næsti mín?« Og sum tað einasta svarið sá eg fyri mær ein svartan eldri [...] er næsti mín? Tað er tann avgerandi spurningurin í frásøgnini um hin miskunnsama Sámáriubúgvan, sum hetta skriftorðið er tikið úr. Svarið er: Tað er ein og hvør, sum hevur brúk fyri mínari hjálp. Tað er

eru ein partur av. Gerningar hansara úti í náttúrunnar ríki: Vársins lív og vakurleiki, fuglasongur í bø og haga, alt hetta vísir okkum á sín hátt Skaparans kærleika. Men hetta er kortini bert ein fátæk [...] avmynd av tí kærleika, sum Guð hevur víst okkum í Syni sínum, Jesusi Krist. Tí at náttúrunnar ríki tykist okkum eisini viðhvørt at vera ein fíggindi, sum reisist í veldi sínum, og onkur av okkara kæru vann ikki [...] lyndi er at geva, tí lesa vit eisini í Halgubók, at Guðs gav tað dýrasta, sum hann átti, einborna Son sín, okkum til bjargingar og frelsu, so at vit í honum kunnu eiga ein frelsara og vin, sum kennir innastu

har hann sum ungur var prestur. Ein sunnudag eftir gudstænastuna kom bygdaráðsformaðurin at tosa við hann. »Prestur, tygum vita ivaleyst um einkjuna í Vesturgøtu, at hon eigur ein son, ið hon hevur havt [...] og fátækramannaherbergi. Nú ein dagin doyði hann so har yviri, og løgreglan hevur nú sent mær eitt bræv, sum lá í einum lumma í hansara skitnu og kloddutu klæðum. Sum prestur vilja tygum kanska geva mammu [...] forbønar tár, so verður tað ein gleðiligur dagur, tann dagin, »vit fáa tey aftur!« ? Tí tá bera tey boð um, at tað sáð, ið tárini innibera undir Guds vælsignilsi, eisini kunnu spíra í harðari og turraði jørð