til okkara og kíndi okkum um øklarnar. Tók hana, legði hana í eskjuna, og vit fóru víðari. Eg helt ondini, meðan vit gingu millum Duris og Klettar. Hoyrdi at onkur stákaðist inni í klettunum. Kettan lá so
báturin, sum Petur hekk í, lyftist nú upp, og kom tá meira luft undir bátsrovið. Hann fekk nú drigið ondini, og varð eitt sindur betri fyri enn áður. Langt og hart stríð, og óendaliga leingi vísti tað seg
