støðuni hjá ungdómi og børnum í hesum londum. -Hetta eru samfeløg, sum eru um at detta sundur, og tað rakar serliga einsamallar mammur og børn meint, páparnir eru rímdir, og fíggjarliga støðan er ógvuliga vánalig

ymsum umhvørvum og skjýtur løgreglumenn og øll onnur, ið koma fyri. Eisini gomul, kvinnur og børn. Rakar ein ein sivilan, fær ein ikki minusstig. 16 banar eru í alt, og tað er stórt sæð tað sama, ið hendir

menniskju, innast inni har vit eru líka so lítil, sum vit helst vildu verið stór, har rakar fjallatalan. Tí har rakar hon kanska ta Guðs- og menniskju-myndina, sum vit frá upphavi vóru ætlað til... Um ósæluna

politisku myndugeikarnar áhugaðar i málinum er við at vísa á, hvussu nógv fólk hesin trupulleiki rakar. Við børnu, forreldrum, ommum og abbum, arbeiðsgevarum og starvsfelagum munnu minst 600 klaksvíkingar

liggja teir um hálvthundrað limir. Ein kreppa, sum tann ið seig niðuryvir Føroyar fyrst í nítíarunum, rakar vanliga handilslívið báði fyrst og harðast. Men tað merkisverda hendi í Runavík, at sjálvt hesi ringastu

og teir vita tað. Hetta tvætlið við fiskidøgum er til stóran ampa fyri útróðrarflotan, har hetta rakar meint, tó tað er ikki flotin u/ 20 tons, sum tømir okkara fiskigrunnar, tað er heilt vist. Nei, gevið

nú, so lærararir bíðaðu. Góður stuðul Lærararnir eru væl greiðir yvir, at eitt verkfall sum hetta rakar næmingarnar, og jú longri tíð gongur, verri verður at rætta upp aftur. - Men tað gleðir okkum ómetaliga

ið nú valdar. Jóannes sigur okkum tann ræðuliga sannleikan á vreiðunnar degi. Men okkurt skotið rakar langt við síðuna av, og hóast vit eru von við, at ósek eisini verða særd av kúlum, tá ið ein vreiður

meiriluti í Føroyum var fyri frælsi, so vildu danir ikki leggja føroyingum forðingar í vegin fyri. Hvat rakar tað teir, hvussu breiður ella smalur ein føroyskur meiriluti er? Skulu vit hava 1946 umaftur, tá

at áleggja landsstýrismanninum at loysa málið. ­ Tað gjørdu vit, tí tann parturin, sum verkfallið rakar, hevur ongan møguleika at koma uppí málið. Men tað var alt til fánýtis. Og tað undrar Jóannes Eidesgaard