at menna oynna við. - Er ætlanin at byggja mentanarhús, fótbóltsstadion ella annað, byggjast, hevði orka verið til tað í nógv størri mun enn hvør einstøk komma hevur nú. - Og verður øll oyggin løgd saman

fara túrar, ofta sótu vit úti um kvøldarnar, tá tað var gott veður. Eg hugsaði mangan, um tú mundi orka allan gangin, vit vóru so nógv, men spurdi eg teg, segði tú altíð, at børnum bleiv tú ongantíð móð

kemur eingin í teirra stað og tekur yvir. Tað merkir, at so hvørt, sum fólk eldast í vinnuni og ikki orka at arbeiða meira, minkar talið av reinskerarum, og tað er okkara stóri trupulleiki, sigur Andreas

fakfólki, sum skriva frágreiðingina um umhvørvi, eina ábending um ítøkilig vandamál; tryggja, at tíð og orka ikki verður brúkt til evnir, ið mugu metast at vera týdningarleys fyri verkætlanina. Fyrsta stigið [...] seinnu helvt í síðstu øld. Fólkatalið har í økinum trífaldaðist eftir stuttari tíð. Tá varð sagt, at el-orka frá kjarnorkuverkum var so bílig, at tað ikki fór at loysa seg at hava el-málara í húsunum. Í dag

bólkinum vóru Bjarni Skaalum, Mortan Olsen, Jytta Olsen og Benjamin Hansen. Verkætlanin eitur "El orka í Føroyum". Hesi fýra hava arbeitt við verkætlanini í tvær vikur. Tó hava tey ikki havt frí úr skúlanum

tilverugrundarlagið. Hitt málið hava vit í felag við restina av heimsins borgarum, og er tað umhvørvi og orka. Í hesi grein verður spurningurin um umhvørvið viðgjørdur. Hetta við grundarlagi í tveimum aktuellum

Føroyar hava í veruleikanum lítið at tingast við, okkara marknaður er so lítil at tað ikki er vist, at orka verður brúkt uppá hann. Men vit liva av samhandli við onnur lond, og tí er tað hent hjá okkum at hava

frá, men eisini mong av okkum øðrum samhaldsføstu, ørvísi meðvitandi og/ella beinleiðis skyldu. Vit orka hetta einfalt ikki, vamlast og venda okkum frá Guds sjálvbestaltaðu forsprákarum millum okkum og kanska [...] avgjørdu, men tað styggir og spjaðir samstundis mong á síðulinjuni, síðani tey heilt einfalt ikki orka fyri tí dagførdu bondsku taluni og fordummilsisprosessini av forsprákarum, sum taka sær rættin frá

øllum kunnugt vikna vit, jú eldri vit verða. Balansan verður vánaligari, beinagrindin viknar og vit orka ikki at ganga, lyfta og bera tað, sum vit einaferð kláraðu. Tað blívur truplari og truplari at klára

og so stendur málverjin ein sera góðan hálvleik. Í pørtum av dystinum tykist tað eisini, sum um vit orka betur enn Neistin, og hetta er eisini ein av mununum í dag. Hann segði víðari, at hann fegnaðist um