ið trupulleikar stinga seg upp og hvussu manglandi rættindini hjá einum menningartarnaðum gera, at hann ikki fær umstøður at mennast. Hon vísir eisini á, hvussu hesi rættindini í Danmark eru orðaðar fy

mentanarlívið. Politikkurin komandi árini má snúgva seg um annað enn ómiðvíst kegl millum persónar. Hann má vera miðvísur og snúgva seg um tað, sum hevur størsta týdningin í einum og hvørjum býi og landi

bjargingin. Tað vísti seg, at sjálvt um Kjell alt lívið hevur leikt við barndómsfelagnum Skála, so er hann av einihvørjari orsøk ikki skrásettur hjá FSF. AB kærur tí til Aganevndina, sum dømir Skála at tapa

, sum er almennur, hildin 22. november í Klaksvík, men enn er ikki endaliga gjørt av, hvar og nær hann verður hildin. Tað verður tó lýst nærri einaferð í komandi viku. Bjarga barnalívum Altjóða Diabetes

soleiðis at samstundis slepst undan, at 40-50 ára gomul, menn sum kvinnur, skulu siga ungdóminum, hvat hann vil hava. Læt ungdómin svara fyri seg! Ùtbúgving Tórshavn skal verða ein lestrarbýur, ið dregur v

so stóð tú í stórari skuld og orkaði ikki í gongd aftur. - Í dag er tað so, at um bankin sigur, at hann trýr upp á títt hugskot, so kautionerar staturin fyri 80 prosent av láninum við teim sokallaðu Kom-igang

Hondbóltur Knívurin var ikki heilt so nógv á barkanum hjá StÍF hesaferð, sum hann var tað fyri viku síðani, tá liðið spældi botnuppgerð móti VÍF. Heldur var tað gularótin, sum lokkaði, nú liðið kundi taka

Samanumtikið hava SÍ, fleiri streingir at spæla uppá og vinna tí ein rættiliga tryggan sigur, men hann er ikki sannførandi. Spælið verður ongantíð leikandi lætt, móti einum, til tíðir, vælleikandi KÍF-liði

táttur er silvur, ein annar er gull, tann triði ein tárakelda so full tó spinnur hon tráðin rættan tí hann ið gav okkum lív og ond heldur í spunalag heldur um hond, so hansara leið vit finna. Tað kann av sonnum

ar um hendan spurningin, og tí kann niðurstøðan als ikki brúkast, heldur flogvallaserfrøðingurin. Hann kemur ikki við nakrari tilráðing um, hvørt tað er rætt at leggja flogvøllin har, tí fyrst má ein