longum verkfalli á almenna arbeiðsmarknaðinum? Svarið er, at landsstýrið hevur helst einki lisið í sól og mána, og landsstýrið tykist einki at hava lært nakað av seinastu samráðingum. Lønarspurningurin

kabinuni, mátar skipanin ferðina á bilinum saman við sólarljósinum, soleiðis at bilurin í brennandi sól kann koyra inn í eitt berghol, uttan at hitin broytist. Minst møgulig dálking Møguleiki er at velja

Luftbrúnni kom ein eingil: Óttist ikki, sí eg kunngeri tykkum eini gleðiboð. Hann skein sum bjartasta sól á hásumri.. Hetta var eitt resitativ. Mannamúgvan vendi sær á. Hugdu upp á Luftbrúnna, sóu eingilin

at ljós má brenna allan dagin. Men so fer tað aftur at lýsna, og alt á foldum fer at gleða seg til sól og summarhita. Jólini eru kreppan í verðaldarsøguni. Jesu føðing ella fylling tíðarinnar, sum Paulus

lætta flogið sum studentur. Men so henda góðveðursmorgunin í mars broyttist alt! Tú strálaði sum ein sól, tá ið tú fór frá húsum, og tað seinasta, tú segði við mammu, var: »Endiliga ein sólskinsdagur. Eg

kann sambindast við luft. Ova-liga í myndini sæst ein strika við einum rundum skapi omanyvir. Ein sól oman yvir eini havsbrúgv? Tað er ikki vist, tí rúmdin í myndini tykist fleirtýðug. Havsbrúgvin kann [...] áðrenn hinir óndu dagar koma og árini nærkast, sum tú fert at sig um: Tey líkar mær ikki!? Áðrenn sól og máni og stjørnur verða fjald í myrkri, og skýggini koma aftur eftir regnið, tá ið teir ristast,

havt. Ingálvur stendur á listarliga tindinum. Hevur gingið gjøgnum líðir, skursl og hamrar. Í toku og sól. Og nú ? sólin er við at koma vestur um ? skoðar hann í kring og letur hugin reika. Hugflogið hevur

siga landsynningstømingur, tá ið hann liggur í fleiri dagar, og tað ger hann ofta: ikki skýggj fyri sól, besta terriætt við Gjógv. Tað er stjørnuklárt. Barometrið er eisini komið langt upp nú. Landsynningur

eg herja, í rustdustið stíga, stríðast sum hetjan, tá blóðpengin gól ? girndtempul høga í setandi sól. Samanborið við eldri søvn eftir Regin Dahl, hevur hetta nýggja savnið, haldi eg, ið hvussu er, okkurt

eg herja, í rustdustið stíga, stríðast sum hetjan, tá blóðpengin gól ? girndtempul høga í setandi sól. Samanborið við eldri søvn eftir Regin Dahl, hevur hetta nýggja savnið, haldi eg, ið hvussu er, okkurt